ÇCHD 2019 23rd Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Nurses Association

Y Koç, FI Esenay

Ankara University Cebeci Hospital Department of Pediatric Surgery

OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the opinions of the parents of 0-12 years old children about minor surgery in pediatric surgery clinic.

METHODS: This is a descriptive cross-sectional study. The sample of the study consisted of the parents of children between 0-12 years of age who accepted to participate in the study and who will undergo minor surgery in Ankara University Faculty of Medicine Pediatric Surgery Department between May-July 2019. The data were collected with a 27-item questionnaire prepared by the researchers. The questionnaire included sociodemographic data of children and parents, their thoughts about hospitalization and the affecting factors. Parents' thoughts about being hospitalized after minor surgery were questioned three times during admission, discharge and post-op first day after discharge. Data were analyzed by descriptive statistics and chi-square analysis in SPSS statistical program.

RESULTS: 75.9% of the parents at the admission stage and 80% of the parents at the discharge stage stated that they wanted to be discharged. The reasons for wanting to be discharged were stated as the comfort of the home, because the doctor did not consider it necessary, to avoid the risk of infection.

One day after discharge, 100% of the parents said they were glad to be discharged. They thoughts on discharge was; “We made it more comfortable at home, we looked at our child more comfortably, we didn't need to stay in the hospital”. It was found that parents' thoughts about staying in the hospital were related to the economic status of the family and ease of access to the hospital.

CONCLUSION: 20% of the parents want to stay in hospital because of economic opportunities and access to hospital and leave the hospital uneasy. Closer support is needed for families with poor economic conditions and difficult access to hospitals.

Y Koç, FI Esenay

Ankara Üniversitesi Cebeci Hastanesi Çocuk Cerrahisi Servisi

AMAÇ: Bu çalışma, çocuk cerrahisi kliniğinde minör cerrahi yapılacak 0-12 yaş grubu çocukların ebeveynlerinin hospitalizasyon ile ilgili düşüncelerinin incelenmesidir.

YÖNTEM: Bu çalışma, tanımlayıcı kesitsel tipte bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, araştırmaya katılmayı kabul eden ve Mayıs-Temmuz 2019 tarihlerinde Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Kliniğinde minör cerrahi yapılacak 0-12 yaş grubu çocukların ebeveynleri oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan 27 maddelik anket formu ile toplanmıştır. Anket formunda çocuk ve ebeveynlerin sosyodemografik verileri, hastanede kalmayla ilgili düşüncelerini ve etkileyen faktörleri içermektedir. Ebeveynlerin minör cerrahi sonrası hastanede kalmayla ilgili düşünceleri, çocuklarının hastaneye kabulünde, taburculuk aşamasında ve taburcu olduktan bir gün sonra olmak üzere 3 kez sorgulanmıştır. Veriler SPSS istatistik programında, tanımlayıcı istatistikler ve ki-kare analizi ile değerlendirilmiştir.

BULGULAR: Minör cerrahi uygulanan çocukların %71’i sünnet vakasıydı, %93’ü erkek ve yaş ortalaması (4,5 yaş) 53,7+38,8 ay idi. Annelerin %35.4’ü babaların %41’i üniversite mezunu idi. Annelerin %52’i ev hanımı, ailelerin %82’si orta gelirli idi.

Çocuklarının hastaneye kabulü aşamasında ebeveynlerin %75,9’u, taburculuk aşamasında ise ebeveynlerin %80’i taburcu olmak istediklerini ifade etmiştir. Taburcu olmak isteme nedenleri ev konforu, doktor gerek görmediği için, enfeksiyon riskinden uzak olmak için, çocuğunda hastane korkusu gelişmemesi ve evde bakacak küçük çocuğunun olması olarak ifade edilmiştir.

Taburculuktan 1 gün sonra, ebeveynlerin %100’ü taburcu olmaktan memnun olduklarını söylemiştir. Taburcu olmayla ilgili düşüncelerini; “evde daha rahat ettik, çocuğuma daha rahat baktım ve hastanede kalmamıza gerek yokmuş” olarak ifade etmişlerdir. Ebeveynlerin hastanede kalma düşüncelerini, ailenin ekonomik durumu ve hastaneye ulaşım kolaylığının etkilediği saptanmıştır (p<0,05).

SONUÇ: Ebeveynlerin %20’si ekonomik imkanlar ve hastaneye ulaşım gibi nedenlerle taburculuk aşamasında hastanede kalmak istemekte ve hastaneden tedirgin ayrılmaktadır. günübirlik cerrahi olan hastaların ebeveynlerine, evde bakım ve baş etme ile ilgili destek olunması; ekonomik durumu kötü olan ve hastaneye ulaşımı zor olan ailelere daha yakın destek olunması gerekmektedir.