EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 71
THE COMPARISON OF THE INTESTINAL ADAPTATION EFFECTS OF SUBCUTANEOUS AND ORAL INSULIN IN RATS WITH SHORT BOWEL SYNDROME
Ü Bıçakcı*, ÖK Tunçel**, B Bilgici**, B Tander*, E Arıtürk*, R Rızalar*, Ö Alıcı***, F Bernay*
*Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Samsun, Turkey
**Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Biochemistry Samsun, Turkey
***Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Pathology, Samsun, Turkey
Aim of the study: Insulin has been reported to have positive effects on intestinal adaptation after short bowel syndrome. The purpose of this study is to compare the intestinal adaptation effects of subcutanous and oral insulins in rats with short bowel syndrome.
Methods: Thirty Wistar Albino rats were divided into three groups. Approval from the Animal Ethics Committee has been obtained. In all rats, the short bowel syndrome (SBS) was performed through 75% of small intestinal resection and end to end anastomosis. The control group rats underwent SBS only. In the second group oral insulin (1 U/ml) was administrated twice daily from third day to fourteenth day of surgery. In the last group, the insulin was administrated subcutaneously (1 U/kg) for the same period. All rats were killed on day 15. Outcome parameters were weight of small intestine, crypt length, villus depth, crypt/villus ratio, tissue levels of vascular endothelial growth factor (VEGF) and granolocyt-monocyst colony stimulating factor (GMCSF).
Main Results: The main results were shown on the table.Intestinal weight was significantly more in oral insulin group and subcutanous insulin group than the control group (p<0.05). There was no difference between the groups according to villus length, crypt depth and villus/crypt ratio both in proximal and distal parts of the resected bowel (p>0.05). VEGF was not statistically significant between the groups (p>0.05). GMCSF was statistically more in the control group than the subcutanous groups (p<0.05), which indicates insulin accelerates the bowel repair.
|
|
Control |
Subcutaneous |
Oral |
|
Intestinal weight (g/cm/100g) |
59.7±4.8 |
78.6±4.8 |
72.6±4.3 |
|
Villus length (µm)(proximal) |
229±28.8 |
301.7±56.2 |
276.3±65.9 |
|
Villus length (µm)(distal) |
199.5±32.6 |
273.9±84.3 |
263.6±56.2 |
|
VEGF (pg/mg protein) |
184.3±52.2 |
178.9±30.7 |
200.3±41.6 |
|
GMCSF (pg/mg protein) |
3.34±1.34 |
1.56±0.44 |
2.71±1.04 |
Conclusion: Insulin has positive effects on intestinal adaptation in short bowel syndrome. Subcutaneous administration is slightly more effective than the oral administration.
ORAL VE SUBKÜTAN İNSULİNİN KISA BARSAK SENDROMU OLUŞTURULAN RATLARDA BARSAK ADAPTASYONUNA ETKİLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
Ü Bıçakcı*, ÖK Tunçel**, B Bilgici**, B Tander*, E Arıtürk*, R Rızalar*, Ö Alıcı***, F Bernay*
*Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi AD Samsun, Türkiye
**Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya AD Samsun, Türkiye
***Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji AD Samsun, Türkiye
Amaç: Kısa barsak sonrası kullanılan insulinin barsak adaptasyonuna olumlu etkileri bildiren çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmada kısa barsak oluşturulmuş sıçanlarda oral ve sübkutan yol ile verilen insülinin barsak adaptasyonuna etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Otuz Wistar Albino sıçan üç eşit gruba ayrıldı. Tüm sıçanlarda barsağın %75’i rezeke edildi ve uçuca anastomoz yapılarak kısa barsak oluşturuldu. Kontrol grubunda yalnızca kısa barsak oluşturuldu. Oral insulin grubunda cerrahi sonrası 3-14. günler arasında günde iki kez 0.1 U/ml insulin sıçanların içme sularına katıldı. Subkutan insulin grubunda 0.1U/ml insulin subkütan olarak sıçanlara aynı süre içinde uygulandı. Tüm sıçanlar 15’inci gün öldürüldü. Barsak ağırlığı, Barsak kript derinliği, Villus boyu, villus/ kript oranı, Dokuda vasküler endoteliyal growth faktör (VEGF) ve granülosit-monosit koloni stimüle faktör (GMCSF) değerlendirildi.
Bulgular: Ana sonuçlar tabloda özetlenmiştir. Barsak ağırlığı oral insulin ve subkütan insulin gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Gruplar arasında villus uzunluğu, kript derinliği, villus/kript oranı açısından anastomozun proksimal ve distal kısımlarından alınan örneklerde fark yoktu (p>0.05). Gruplar arasına VEGF değerleri yönünden de fark yoktu (p>0.05). GMCSF kontrol grubunda subkutan insulin grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksekti (p<0.05). Bu insulinin barsak iyileşmesini hızlandırdığını düşündürmektedir.
Sonuçlar: İnsulinin kısa barsak sendromunda barsak adaptasyonu üzerinde pozitif etkisi vardır. İnsulinin subkutan kullanımının oral kullanıma göre bir miktar daha etkili olduğu söylenebilir.
|
|
Kontrol |
Subkutan |
Oral |
|
Barsak ağırlığı (g/cm/100g) |
59.7±4.8 |
78.6±4.8 |
72.6±4.3 |
|
Villus uzunluğu (µm)(proksimal) |
229±28.8 |
301.7±56.2 |
276.3±65.9 |
|
Villus uzunluğu (µm)(distal) |
199.5±32.6 |
273.9±84.3 |
263.6±56.2 |
|
Kript derinliği (µm) (proksimal) |
172.1±10.5 |
214±25.1 |
141±11.3 |
|
Kript derinliği (µm) (distal) |
168.7±12.2 |
209±11.5 |
194±17.5 |
|
VEGF (pg/mg protein) |
184.3±52.2 |
178.9±30.7 |
200.3±41.6 |
|
GMCSF (pg/mg protein) |
3.34±1.34 |
1.56±0.44 |
2.71±1.04 |