TÇCD 2011 29. National Pediatric Surgery Congress and 27. National Congress of The Egyptian Pediatric Surgical Association

Aim:Necrotizing enterocolitis (NEC) is characterized by partial or complete ischemia of intestines. In survivors of NEC the rate of intestinal stricture formation is about 10%. The aim of this study is to analyze the patients in whom intestinal stricture was developed after NEC.

Materials and Method: The medical reports of the patients who were treated for NEC between 2005 and 2010 were reviewed retrospectively. The patients who developed intestinal strictures were evaluated.

Results:Seven patients were identified. Six were girls and 1 was male with a mean gestational week of 33±4.01 and mean birth weight of 1974.28±924.46 gr. One of the patients had thyroid agenesis and two had congenital heart disease.Four patients were operated in the newborn period for intestinal perforation due to NEC and an ostomy was performed. 6 months after the ostomy procedures contrast studies revealedintestinal strictures in various levels of the intestines. Three patients who had medical treatment for NEC developed intestinal obstruction symptoms 9.33±2.08 weeks after treatment. Surgery revealed multiple strictures in various segments of intestines. All patients underwent resection of the involved segments with primary anastomosis. Histopathological examination revealed marked inflammatory cell infiltration of the colonic mucosa and fibrosis of the submucosa of the colonic wall.

Conclusion: The most frequent long term complication of NEC is stricture formation. Most cases are symptomatic in early stages but there are cases with late onset intestinal obstruction symptoms. In such patients the disease presents as feeding problems, diarrhea and partial intestinal obstruction symptoms. Treatment is surgical.   

Amaç: Nekrotizan enterokolit (NEK), bağırsaklarda kısmi veya tam iskemi ile kendini gösteren önemli bir hastalıktır. NEK’in mortalitesi %30-40 arasında değişmektedir. Cerrahi tedavi gerektiren olgularda ise bu oran %60’lara yükselmektedir. Cerrahi veya medikal tedaviden sonra yaşayanların %10 unda bağırsaklarda striktür gelişmektedir. Amacımız hastanemizde NEK sonrası uzun süreli takipte striktür gelişen olguların değerlendirilmesidir.

Gereç ve yöntem:2005-2010 yılları arasında NEK geçiren olgular geriye dönük tarandı. Bağırsaklarında striktür gelişen olguların doğum haftası, ağırlığı, ek anomali, tetkikler, cerrahi girişim, takip süresi değerlendirildi.

Bulgular: Barsak striktürü gelişen 7 olgu tespit edildi. Bu olguların 6’sı kız,1’i erkek, ortalama doğum haftası 33±4.01 hafta, doğum ağırlığı 1974,28±924,46 gramdı. 1 olguda tiroid agenezi 4’ünde konjenital kalp hastalığı mevcuttu. 4 olgu yenidoğan döneminde NEK’e bağlı intestinal perforasyon nedeniyle opere edilerek ileostomi (3) veya kolostomi (1) yapıldı. Bu olgularda 6 ay sonra ostomi kapatılması planıyla çekilen opaklı distal grafilerde terminal ileumdan hepatik fleksuraya kadar(1), splenik fleksuraya kadar(2) ve kolonda 3 yerde segmenter strüktür(1) tespit edildi. Diğer 3 olgu NEK nedeniyle medikal tedavi ile izlenmişti. Tedavi sonrası ortalama 9,33±2,08 hafta sonra intestinal obstrüksüyon tablosu ile başvurdu. Operasyonda kolonda multiple  strüktir(3), çekum dahil splenik feksuraya kadar strüktür (1) saptandı. Tüm olgularda rezeksiyon anastomoz yapıldı. Histopatolojik incelemede kolon mukozasında çok sayıda inflamatuar hücre ve submukozada fibrozis saptandı.

Sonuç: NEK’in en sık geç komplikasyonu striktürdür. Cerrahi veya medikal tedaviden sonra yaşayanların %10 unda bağırsaklarda strüktür gelişmektedir. Perfore olmayan barsak bölgesinde skar gelişimi nedeniyle oluşur. Çoğunlukla akut dönemde semptomatik olmasına rağmen bazı striktürler uzun bir süre bulgu vermeyebilir. Bu hastalarda beslenme problemleri, diyare veya bağırsak obstrüksiyonu şeklinde bulgulara yol açabilmektedir.