TÇCD 2012 30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Aim:To determine the role of prenatal intervention in fetuses with severe progressive obstructive uropathies.

Methods:A total of 46 fetuses who diagnosed severe progressive obstructive uropathy were prenatally followed and treated between 2001 and 2009. Ultrasound was used for the diagnosis and follow-up. Of the 46 fetuses, 20 underwent prenatal intervention, while the remaining 26 were accepted as control group and did not underwent prenatal intervention. Our indication for prenatal intervention was severe progressive megacyst or bilateral severe progressive obstruction (bilateral grade-4, according to Onen’s hydronephrosis grading system) that associated with oligohydroamnios.

Results:45 were boy, 1 was girl. 35 fetuses had infravesical obstruction (32 PUV, 3 urethral atresia), while 11 had bilateral severe progressive UPJ obstruction (grade-4, mean AP diameter of 51mm). 16 patients had oligohydroamnios. Mean prenatal intervention age was 26 (22-29) weeks. Of the 20 fetuses underwent prenatal intervention, all underwent needling initially; 7 underwent fetal shunt placement (6 vesico-amniotic, 1 pelvi-amniotic). One fetus who underwent needling (full drainage) at 18^th week of gestation was found dead one week after drainage. No any additional complication related to intervention observed. Mean age of delivery was 36 (32-38) weeks. Of the 26 control patients, 11 were normal, 11 died and 4 had CRF. Of the 13 needling patients, 6 were normal, 5 died and 2 had CRF. Of the 7 prenatal shunts placed patients, 4 were normal, 2 died (one was unrelated urinary pathology) and one had CRF.  

Conclusions:Prenatal close follow-up with serial ultrasound may determine the subgroup of patients who need prenatal intervention due to severe megacyst or bilateral severe progressive urinary obstruction. If oligohydroamnios is used as a definite or certain indication for prenatal intervention, it may cause significant delay in prompt treatment. However, timely prompt prenatal intervention can prevent permanent renal damage, and thus improve postnatal outcome. On the other hand, prenatal intervention which is a risky procedure requires multidisciplinary approach including an experienced pediatric surgeon as well as an experienced obstetrician.

Amaç:Prenatal dönemde ciddi ilerleyici obstrüktif üropati saptanan fetuslarda prenatal girişimlerin rolünü irdelemek.

Gereç ve Yöntem:2001-2009’da, ciddi ilerleyici obstrüktif üropati saptanan 46 fetus değerlendirildi. 20’sine prenatal dönemde geçici drenaj uygulanırken, 26 olgu kontrol grubu olarak değerlendirildi. Doğum öncesi megasist ve/veya bilateral ciddi (Önen evrelemesiyle grade-4) hidronefroz saptanıp seri USG’lerde ilerleme(kötüleşme) gösteren ve oligohidroamnios gelişen fetuslara geçici üriner drenaj uygulandı.

Bulgular:Fetusların 35’inde infravezikal obstrüksiyon, 11’inde bilateral ciddi ilerleyici üreteropelvik bileşke darlığı (grade-4 hidronefroz, AP çapı ortalama 51mm) mevcuttu. Ortalama prenatal girişim haftası 26(18-29).gebelik haftasıydı. Girişim grubundaki tüm fetuslara önce vezikoamniotik veya pelviamniotik iğne drenajı(needling) uygulandı; 7’sine fetal şant kateteri yerleştirildi. Gebeliğin 18.haftasında mesanesi geçici olarak tamamen boşaltılan bir fetus 1 hafta sonraki kontrolde ölü bulundu. Diğer fetusların hiçbirinde prenatal girişime bağlı komplikasyon gelişmedi. Doğum sonrası takipte, kontrol grubundaki 26 olgunun 11’inin öldüğü, yaşayan 15’inin 4’ünde ciddi böbrek hasarı geliştiği saptandı. Girişim olarak sadece needling uygulanan 13 fetustan 5’inin öldüğü, yaşayan 8 olgunun 2’sinde ciddi böbrek hasarı geliştiği saptandı. Şant kateteri takılan 7 olgunun 2’sinin öldüğü (biri böbrek dışı nedenle), yaşayan 5 olgunun birinde ciddi böbrek hasarı geliştiği saptandı.

Yorumlar:Ciddi ilerleyici obstrüktif üropatili fetuslarda, seri USG takibiyle tam obstrüksiyon gelişen ve drenaj gerektiren fetuslar belirlenebilir. Oligohidroamnios, bilateral ciddi renal hasarın bir geç komplikasyonu olabileceğinden prenatal girişim için mutlak bir kriter olarak kullanılırsa etkin tedavide gecikmeye neden olur. Şiddetli bilateral obstrüksiyonlu fetuslarda zamanında prenatal şant uygulaması kalıcı hasarı önleyip doğum sonrası tedavinin başarısını arttırabilir. Ancak, ciddi riskleri taşıyan prenatal girişimler iyi organize olmuş ve bu konuda deneyimli bir çocuk cerrahisi uzmanı ile bir kadın doğum uzmanından oluşan ekip çalışması gerektirir.