TÇCD 2012 30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Peritoneal dialysis in childhood applied as first-option of patients with renal failure for treatment. The aim of this study was to investigate the complications and outcome in peritoneal dialysis patients during between 2007 and 2012. A total of 50 patients were inculded to the study who 25 (50%) were female and 25 (50%) male. The mean age was 6.7 years (1 month- 15 years) in chronic renal failure (CRF) patients and 1.1 (3 days - 6 years) in acute renal failure (ARF) patients. The most common etiologic reasons were sepsis in 13 cases (26%), hemolytic uremic syndrome in 9 (18%) cases and polycystic kidney diseases in 7 patients (14%). 25 out of 50 patients had congenital anomalies.  Two of cases (4%) had a defect in ammonia cycle while 48 (96%) of cases had increased urea and creatinine levels. 4 patients (8%) had hypokalemia, 22 (44%) had hypocalcemia, 13 (26%) had hyponatremia and 5 patients (10%) had hypernatremia. Temporary peritoneal dialysis catheter was applied to 29 patients (58%) besides permanent ones was inserted to 21 patients (44%). Temporary peritoneal dialysis catheters exposure time was 12.8 days. However, permanent catheters were stayed at during 19.4 months. Peritonitis was developed in patients with five permanent (10%) and one (2%) temporary catheters. The most common cause was E.coli. Wound infection developed in two patients with a permanent catheter and the most common factor was S. aureus. Permanent catheter in two (4%) patients had bilateral inguinal hernia, two (4%) patients had bladder irritation and also a catheter occlusion was developed in two (4%) patients. 23 patients (46%) (17 ARF, 6 CRF) died. 8 patients with ARF and one patients with CRF had congenital heart failure. Peritoneal dialysis catheter complication rates for patients were lower in comparison with the literature. Primary cause of died was congenital anomalies. Treatment for patients with renal insufficiency the proposed method is peritoneal dialysis catheter application until organ transplantation will performed.

Pediatrik hastalarda periton diyalizi böbrek yetmezlikli hastaların tedavisinde ilk seçenek olarak uygulanmaktadır. Bu çalışmadaki amaç 2007-2012 yılları arasında hastaların periton diyalizi tedavisi sırasındaki komplikasyonlarını ve sonuçlarını incelemektir. Çalışmaya 25’i (%50) kız, 25’i (%50) erkek olan 50 hasta dahil edildi. Ortalama yaş kronik böbrek yetmezliği (KBY) olanlarda 6.7 yaş (1 ay – 15 yaş), akut böbrek yetmezliği (ABY) olanlarda 1.1 (3 gün- 6 yaş) yaştı. Olguların 13’ünde (%26) sepsis, 9’unda (%18) Hemolitik Üremik Sendrom, 7’sinde (%14) polikistik böbrek hastalığı en sık görülen etiyolojik nedenlerdi. Konjenital ek anomali 25 (%50) hastada mevcuttu. Hastaların 48’inde (%96) üre ve kreatinin yüksekliği varken iki olguda(%4) amonyak siklus defekti vardı. Hastaların 4‘ünde (%8) hipopotasemi, 22’sinde (%44) hipokalsemi, 13’ünde (%26) hiponatremi, 5 hastada(%10) hipernatremi gelişmişti. Hastaların 29’una (%58) geçici, 21’ine (%44) ise kalıcı periton diyaliz katateri takıldı. Geçici periton diyaliz kateterlerinin kalma süresi 12.8 gündü. Kalıcı kateterlerin kalma süresi 19.4 aydı. Beş kalıcı (%10) ve bir (%2) geçici kateterli olguda peritonit gelişti. En sık etken E. coli idi. Yara yeri enfeksiyonu kalcı kataterli iki hastada gelişti etken S. aureus’ tu. Kalıcı kateterli iki (%4) hastada bilateral inguinal herni, iki (%4)  hastada mesane irritasyonu, iki (%4)  hastada da kateter tıkanıklığı gelişti. Hastalardan 23’ü (%46) (17 ABY, 6 KBY) eksitus oldu. Eksitus olan ABY’li hastaların 8’inde, KBY’li hastaların 1’de konjenital kalp yetmezliği mevcuttu. Periton diyaliz kateterli hastalarımızda gelişen komplikasyon oranlarımız literatürle karşılaştırıldığında daha düşük olarak tespit edilmiştir. Eksitus olan hastalarda primer neden ek konjenital anomalilerdir. Organ transplantasyonu tedavisi yapılıncaya kadar böbrek yetmezlikli hastalara periton diyaliz kateteri tedavisi önerilen tedavi yöntemidir.