TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Background/purpose: Lympangiomas may be encountered in extracervical sites such as axilla, extremities and retroperitoneum. The aim was to determine the results of surgery and/or sclerotherapy (SLT) used for the treatment of extracervical lymphangioma in children.

Material and method: The hospital records of children with extracervical lymphangioma (1970-2013) were evaluated and age, sex, presenting signs and symptoms, physical examination findings, treatment method, duration of hospitalization and outcome were noted.

Results: 69 cases enrolled the study. Mean age was 51.85±47.28 months (10-200).  Main sign and symptom was palpable mass (75%) and abdominal pain (14%). The lesion was located in the abdomen (29%), back (15%), extremity (14%), axilla (11%), anterior thoracic wall (6%), mediastinum (2%), presacral region (1%) and other locations (22%). 13 cases (18%) presented with more than one lesion. Surgery, SLT and surgery+SLT were used for the treatment in 53 (77%), 12 (18%) and 4 (5%) cases respectively. Surgery consisted with total (n=41), near total (n=9), partial (n=6) excision and incisional biopsy (n=1). Cure rates were 77% and 91% in cases treated with surgery and SLT respectively. Cure rate was significantly increased in cases treated with SLT (p=0.05). Mean SLT number was 2.55±3.17 (1-12). Surgery+SLT was used in 4 cases. Hospitalization period was 13.57±16.24 (1-71), 2.42±1.67 (1-7) and 25.75±38.34 (17,23) days in cases treated with surgery, SLT and surgery+SLT respectively. Duration of hospitalization was significantly shorter in case treated with SLT (p=0.03). 

Conclusion: SLT should be the choice of treatment in extracervical cystic lymphangioma since it is superior to surgery due to easy application, shorter hospitalization time and better outcome. SLT can be used for the treatment of cystic lymphangiomas located close to vital structures and difficult anatomical areas.        

Giriş/Amaç: Lenfanjiomlar boyun bölgesi dışında aksilla, ekstremiteler ve retroperitonda da görülebilirler. Cerrahi ve/veya skleroterapi (SLT) yöntemi uygulanan boyun dışı yerleşimli lenfanjiom olgularında sağaltım sonuçlarını karşılaştırmak amaçlanmıştır.

Gereç ve yöntem: 1970-2013 yıllarında boyun dışı lenfanjiom tanısıyla sağaltılan olguların yaşı, cinsiyeti, yakınması, fiziki inceleme bulguları, sağaltım yöntemi,  yatış süresi ve sonuçlar not edildi.

Bulgular: Boyun dışı yerleşimli lenfanjiomlu 69 olgu (E/K=47/22) saptandı. Yaş ortalaması 51,85±47,28 aydı (10-200). En sık yakınmalar ele gelen şişlik (% 75) ve karın ağrısıydı (%14). Lenfanjiom karın içi (%29), sırt (%15), ekstremite (%14), aksilla (%11), göğüs ön duvarı (%6), mediasten (%2), presakral (%1) ve diğer (%22) yerleşimliydi. Olguların 13’ünde (%18) birden fazla bölgede lezyon vardı. Olguların 53’üne (%77) cerrahi, 12’sine (%18) SLT, 4’üne (%5) cerrahi ve SLT uygulandı. Cerrahi olgulara total (n=41), totale yakın (n=9), parsiyel (n=6) eksizyon ve insizyonel biyopsi (n=1) yapıldı. İyileşme oranı cerrahi yapılan olgularda %77, SLT yapılan olgularda ise %91 bulundu. İyileşme oranı SLT olgularında cerrahi olgularına göre yüksekti (p=0,05). Ortalama SLT sayısı 2,55±3,17 (1-12)’di. Dört olguya cerrahi sonrası SLT uygulandı. Yatış süresi cerrahi olgularda 13,57±16,24 (1-71), SLT olgularında 2,42±1,67 (1-7), cerrahi ve SLT uygulanan olgularda ise 25,75±38,34(17,23) gündü. SLT olgularında yatış süresi anlamlı olarak kısaydı (p=0,03).

Sonuç: SLT kolay uygulanması, kısa yatış süresi ve iyi sonuçları nedeniyle boyun dışı kistik lenfanjiomların sağaltımında yeğlenmelidir. Yaşamsal organlara yakın, ulaşılması zor yerleşimli kistik lenfanjiom olgularında SLT iyi bir seçenektir.