TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Background: The treatment of pectus carinatum (PC) deformity has been considered to be operative. Some authors have showed that postoperative pulmonary function was worsened. They have suggested that compromised chest wall expansion secondary to surgery leads to compromised pulmonary function. Several authors have advocated orthotic brace for the treatment of PC. Pulmonary functions after orthotic brace treatment have not been investigated.

Material and Methods: Between April 2006 and October 2012, 61 patients presented with PC. Orthotic braces allowing gradual compression were prepared according to the anthropometric measurements of individual patients. Brace belt was tightened gradually. The brace was worn 6 hours a day during the first week and bracing time was prolonged for an additional hour per week till 16 hours per day has been reached. Pre and post treatment echocardiography, pulmonary function tests and thorax computed tomography (CT) were obtained. The pectus severity index (Haller index) and the angle of sternal rotation were measured using CT. Satisfaction from bracing was evaluated by parents or patients at the end of the treatment.

Results: While the mean pre-treatment Haller index was 1.96 ± 0.24, the mean post treatment index was 2.26 ± 0.32. The angle of rotation was improved by 47.5 %. FVC and FEV1 were correlated with the predicted values for age. There was no statistically significant difference between pre and post treatment values. No skin breakdown or bruise was encountered. Overall average satisfaction score was 3.92 ± 0.27.

Conclusion: We conclude that pulmonary function tests are not affected after the brace treatment and gradual progression of bracing increases patient’s compliance.

Amaç: Pektus karinatum deformitesi (PK) geleneksel olarak ameliyat ile tedavi edilir. Ameliyat sonrası dönemde solunum fonksiyonlarının kötüleştiği gösterilmiştir. Cerrahi sırasında yapılan geniş rezeksiyonların göğüs duvarı ekspansiyonunu sınırlandırdığını ve solunum fonksiyonlarının kötüleşmesine neden olduğunu ileri sürmüşlerdir. Son yıllarda PK tedavisinde ameliyatsız tedavi yöntemi olan göğüs bastırma ortezi kullanılmaktadır. Göğüs bastırma ortezi tedavisinin solunum fonksiyonlarına etkisi araştırılmamıştır.  Göğüs bastırma ortezi ile tedavi ettiğimiz hastaların sonuçlarını ve solunum fonksiyonlarına etkisini inceledik.

Gereç ve Yöntem: Nisan 2006 ve Ekim 2012 arasında 61 hasta PK tanısı ile başvurdu. Kademeli sıkıştırmaya izin veren göğüs bastırma ortezi hastaların antropometrik ölçümlerine göre hazırlandı. Ortezin kemeri kademeli olarak sıkıldı. Ortez uygulaması ilk hafta 6 saatlik uygulama ile başlanarak, her hafta 1’er saat arttırılarak 16 saate kadar ulaşıldı. Hastaların tedavi öncesi ve sonrası ekokardiyografileri, solunum fonksiyon testleri ve bilgisayarlı toraks  tomografileri elde edildi. Tedavi öncesi ve sonrası Haller indeksi ve sternal rotasyon açısı bilgisayarlı tomografi kullanılarak ölçüldü. Göğüs bastırma ortezinden memnuniyet tedavi bitiminde hastalar ya da anne babaları tarafından değerlendirildi.

Bulgular: Tedavi öncesi ortalama Haller indeksi 1,96 ± 0,24 iken, tedavi sonrası ortalama 2,26 ± 0,32 idi. Sternal rotasyon açısı %47,5 oranında düzeldi. Solunum fonksiyon testlerinde FVC ve FEV 1 değerleri yaş için öngörülen değerlerle uyumlu idi. Tedavi öncesi ve sonrası değerler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Herhangi bir cilt yaralanması ya da ezilme bulgusu ile karşılaşılmadı. Genel ortalama memnuniyet skoru 3,92 ± 0,27 idi.

Sonuç: Solunum fonksiyon testleri göğüs bastırma ortezi tedavisinden sonra etkilenmemekte ve ortez uygulamasında kademeli sıkıştırma hasta uyumunu arttırmaktadır.