TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Background and Purpose: Necrotising enterocolitis (NEC) is the most common digestive tract disease primarily seen in premature infants. Congenital heart disease (CHD) is a risk factor for NEC in term infants. Mesenteric ischemia is claimed to be the cause of NEC in CHD. The aim of this study is to investigate the different features of patients with intestinal perforation secondary to NEC considering if they had cardiac surgery or not.

Material and Methods: A series of 20 cases with digestive tract perforation secondary to NEC, operated in Pediatric Surgery Department of Medical School of Hacettepe University between 1998 and 2012, were retrospectively investigated. The cases were investigated under two groups: Group 1, infants who had cardiac surgery and Group 2, infants without cardiac surgery. demographic features, physical examinations, radiological findings, preoperative and postoperative course, medical/surgical treatments, and mortality rate of all cases were researched. Statistical analysis were done and statistical significance was p<0.05.

Results: Birth age, and birth weight of group 1 (n = 6) patients were smaller than and group 2 (n = 14) patients (p<0.05). Intrauterine growth retardation rate was higher in group 2 (p<0.05). More Group 1 patients had hypotension and hypoxia periods (p<0.05). Prostaglandin tratment and peritoneal dialysis was more frequent in Group 1 patients (p<0.05, (p<0.05). Mortality rate in Group 1 (83.33 %) is greater than Group 2 (21.42) (p<0.05) 

Conclusion: Intestinal perforation secondary to NEC is a disease of premature babies and infants who had cardiac surgery. It has higher mortality rate in infats who had cardiac surgery.                        

 

 

 

 

 

Amaç: Nekrotizan enterokolit (NEK) prematüre yenidoğanlarda en sık rastlanan sindirim kanalı hastalığıdır. Doğumsal kalp hastalıkları (DKH) term yenidoğanlarda da NEK için risk etmenidir. Kardiyak cerrahi geçiren DKH’li infantlarda mezenterik iskemiye ikincil NEK geliştiği düşünülmektedir. NEK’e ikincil sindirim kanalı perforasyonu gelişen olgular incelenerek; DKH nedeniyle kardiyak cerrahi geçiren olgularla diğerlerinin özelliklerini karşılaştırılmak amacıyla bir klinik çalışma planlanmıştır.

Gereç ve yöntem : Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı’nda 1998 - 2012 yılları arasında NEK’e ikincil sindirim kanalı perforasyonu nedeni ile ameliyat edilen 20 olgunun dosyaları geriye dönük olarak incelenmiştir. Olgular kardiyak cerrahi geçirenler (Grup 1) ve geçirmeyenler (Grup 2) olarak 2 gruba ayrılmıştır. Olgulara ait demografik veriler, fiziksel inceleme bulguları, laboratuvar inceleme sonuçları, radyolojik bulgular, ameliyat ve sonrasına ait özellikler, kullanılan tıbbi tedaviler ve mortalite oranları incelenmiştir. Veriler istatistiksel olarak değerlendirilip, ‘‘p’’ değerinin 0,05’den küçük olması anlamlı olarak kabul edilmiştir.

Bulgular: Grup 1’de yer alan olguların (n=6) doğum yaşı ve doğum ağırlığının Grup 2’deki olgularınkinden (n=14) daha büyük olduğu saptanmıştır (p<0,05). Grup 2’de yer alan olgularda intrauterin gelişme geriliği oranı daha yüksektir (p=0,051). Grup 1’deki olgular term bebekler, Grup 2’dekiler ise prematürelerdir. NEK öncesi hipotansiyon ve hipoksi dönemleri ile prostaglandin kullanımı öyküsü oranları Grup 1’de daha yüksektir (p<0,05). Periton diyalizi gereksinimin Grup 1’de yer alan olgularda daha yüksek olduğu gözlenmiştir (p<0,05). Mortalite oranının Grup 1’de (%83,33) Grup 2’dekinden (%21,42) daha yüksek olduğu saptanmıştır (p<0,05).

Sonuç: NEK’e ikincil sindirim kanalı perforasyonu prematüre yenidoğanlarda ve DKH nedeniyle kardiyak cerrahi geçirmiş term bebeklerde görülür. DKH nedeniyle kardiyak cerrahi geçirmiş term bebeklerde NEK’e ikincil sindirim kanalı perforasyonu ölümcüldür.