TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

In patients with small intraabdominal cavity and whose intestines are outside of the abdomen, Silo is one of the most preferred methods to reduce the intestines inside the abdominal cavity. For this purpose, special products are existing. However, blood bag, sterile surgical glove, several patch materials can be used. We herein report two newborns who were presented with ruptured omphalocele and treated with “gastroschisis pouch”.

Prenatally diagnosed two infants with ruptured omphalocele were accepted to our Surgical Neonatal Unit. One of the newborns was boy who is 3400 grams and the other one was girly who is 3200 grams. Both patients were undergone “silo repair”. During management, intestines were gradually reduced into the abdominal cavity by monitoring the edema of lower extremities, urine discharge, intraabdominal pressure determining from nasogastric tube and foley catheter. One patient’s silo was removed at postoperative day 18, the other’s at 21. Facial defect was repaired with Teflon mesh in both patients. Teflon patches were removed at postoperative day 35 and 41 and abdominal wall was closed. No complications were encountered in both patients except temporary cholestasis due to parenteral nutrition.

In ruptured omphalocele, intestines can be shortened, thickened and coated with fibrin similar to gastroschisis. In these patients, “silo repair” can be safely carried out.

Barsakların büyük bölümünün karın dışında olduğu ve karın içi hacmin yetersiz olduğu durumlarda, barsakların karın içine döndürülebilmesi için silo yöntemi tercih edilen yöntemlerden biridir. Silo uygulaması için özel üretilmiş malzemeler kullanılırken, bu ürüne ulaşılamadığı durumlarda, kan torbası, steril eldiven, çeşitli yama malzemeleri kullanılabilmektedir. Kliniğimizde, ruptüre omfalosel ile gelen ve “Gastroşizis poşu” ile silo yapılan iki yenidoğan sunulmaktadır.

Prenatal tanılı 3200 gr ve 3400 gr ağırlıklarında biri kız biri erkek iki yenidoğan, ruptüre omfalosel ile yenidoğan yoğun bakımına kabul edildi. Her iki hastaya da “gastroşizis poşu” ile silo yapıldı. İzlemde, hastaların alt ekstermitelerindeki ödem, idrar çıkışı, nazogastrik ve mesane kateterinden ölçülen karın içi basıncı izlenerek, barsaklar karın içine itildi. Bir hastanın silosu 18. Günde, diğerinin de 21. Günde çıkarılarak, batın teflon yama yardımıyla kapatıldı. Teflon yamalar, postoperatif 35. Ve 41. Günlerde çıkarılarak, karın duvarı primer olarak kapatıldı. Her iki hastada da, TPN’ye bağlı geçici kolestaz dışında komplikasyon gelişmedi.

Gastroşiziste olduğu gibi, ruptüre omfalosellerde de, barsaklar kalınlaşmış, sertleşmiş, üzerleri fibrin tabakası ile kaplı olabilmektedir. Bu gibi durumlarda barsakların karın içine döndürülmesinde silo yöntemi oldukça yüz güldürücü sonuç vermektedir.