TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Background and Aim: Paratubal cysts (Morgagni’s hydtid cyst) are congenital paramesonephric duct remnants and they usually found incidentally during surgery for another reasons. In this study we aimed to describe the demographics of the cases with paratubal cyst and the treatment towarded to the paratubal cysts which found incidentally during laparoscopic exploration for various conditions.

Material and Method: Clinical records and pathology results of the laparoscopicaly explored and operated female cases, between August 2010 and August 2013, were reviewed retrospectively.

Results: In three years of period, laparoscopic exploration were performed for acute abdomen, acute appendicitis, tubaovarian pathologies and cholelitiasis in 74 female cases. The mean age in cases with paratubal cyst was 13-year+ 8-month (youngest 12-year 5-month, oldest 17-year). Of the 74 cases, 6(%8) of them had paratubal cyst on one side or bilateral. Of the 74 cases, 26 of them were operated for tubal and/or ovarian pathology, and 3 (11,5%) of the 26 cases had paratubal cyst. Of the 48 cases which operated for several different reasons, 3 (%6,25) of them had paratubal cyst. All paratubal cysts were laparoscopically excised, even if they are asymptomatic.

Conclusion: Paratubal cysts, remnants of the congenital paramesonephric duct and considered as benign masses, may become symptomatic in time with increase in their size and may cause tubal and/or ovarian torsion. In addition, it has been reported that they carry a malign transformation risk in adult period; all paratubal cysts found incidentally during laparoscopic surgery should be excised even if they are asymptomatic and small in size. Laparoscopic exploration of emergency and/or elective intraabdominal pathologies facilitates the diagnosis and treatment of paratubal cysts.

Giriş ve Amaç: Konjenital kökenli paramezonefrik kanal artıkları olarak bilinen paratubal kistler (Morgagni’nin hidatid kistleri) genellikle başka nedenlerle opere edilen olgularda rastlantısal olarak saptanırlar. Bu çalışmada, çeşitli nedenlerle yapılan laparoskopi esnasında, insidental olarak saptanan paratubal kistli olguların demografik özelliklerinin ve kiste yönelik yapılan tedavinin ortaya konulması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Ağustos 2010 ve Ağustos 2013 yılları arasında laparoskopik eksplorasyon yapılan kız olguların klinik kayıtları, ameliyat notları ve patoloji raporları geriye dönük olarak incelendi.

Bulgular: 3 yıllık sürede 74 kız olguda akut batın, akut apandisit, tubaovaryan patolojiler, taşlı kese gibi nedenlerle laparoskopik eksplorasyon yapılmıştı. Paratubal kist saptanan olguların, en küçüğü 12 yaş 5 ay, en büyüğü 17 yaş olmak üzere yaş ortalamaları 13 yaş +/- 8 ay idi. 74 olgunun, 6’sında (%8) tek veya çift taraflı paratubal kist saptandı. 74 olgunun 26’sı tubal ve/veya ovaryan patoloji nedeniyle eksplore edilmişti, bunlardan 3’ünde (%11, 5) ayrıca paratubal kist mevcuttu. Diğer nedenlerle laparoskopik eksplorasyon yapılan 48 olgunun 3’ünde (%6,25) paratubal kist mevcuttu. Tüm paratubal kistler, asemptomatik bile olsalar, laparoskopik olarak eksize edildiler.

Sonuç: Konjenital paramezonefrik kanal artıkları olan ve benign olarak değerlendirilen paratubal kistler zaman içerisinde boyutlarındaki artış ile beraber semptomatik hale gelebilir ve tubal ve/veya ovaryan torsiyona yol açabilirler. Aynı zamanda nadir olarak erişkin dönemde malign dönüşüm potansiyeli bildirilmesi nedeniyle de, asemptomatik ve küçük bile olsalar, rastlantısal saptanan paratubal kistler eksize edilmelidir. Acil ve/veya elektif intraabdominal patolojilerin eksplorasyonlarının laparoskopik yapılması, paratubal kistlerin tanı ve tedavisinde büyük kolaylık sağlamaktadır.