TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Introduction: Although diagnosis of anorectal malformations (ARM) can be easily made by careful neonatal physical examination, delayed diagnosis is still an important problem. We here reviewed our experience in patients with ARM, with special emphasis on the delayed diagnosis of this congenital anomalies.

Method: We retrospectively reviewed 54 neonatal patients (14 female, 40 male) with a diagnosis of an ARM between 2008 and 2013. The patients were divided into two groups:

Group 1: ARM diagnosed within the first 48 hour of life (n=35)

Group 2: ARM diagnosed after 48 h of life (n=19)

Results: There were no significant differences between groups in terms of sex, mean gestastional age at birth, mean birth weight, type of delivery and associated anomalies.

At the time of diagnosis, obstructive symptoms such as abdominal distension, absent or difficult passage of meconium, poor feeding and vomiting were significantly higher in Group 2 compared to Group 1 (p<0.001). Overall complications in delayed group were markedly higher than that in non-delayed group (p<0.001).The mean postoperative hospitalization period was significantly higher in Group 2 compared to Group 1 (p=0.046).

A comprehensive neonatal examination within the first 48 h of life was performed in 32 (91.4%) in Group 1 and 5 (26.3%) of the patients in Group 2 (p<0.001). The diagnosis was missed in 2 of the patients in Group 1 and 5 of the patients in Group 2. All the  physical examinations had been performed by consultant pediatricians. The diagnosis of ARM was made at home in 5 of the patients in Group 1 and all of the patients in Group 2 (p<0.001).

Conclusion: Delayed diagnosis of ARM leads to potentially avoidable morbidity and mortality. The most important factors in making a timely diagnosis of ARM are a careful physical examination by a pediatrician with sufficient experience and awareness of this anomaly.

Giriş: Anorektal malformasyonlar (ARM) dikkatli bir yenidoğan fizik muayenesi ile kolayca tanı alabilmesine rağmen, geç tanı hala önemli bir problemdir. Bu yazıda, ARM’deki geç tanı üzerine vurgu yapmak için bu doğumsal anomalili hastalardaki deneyimlerimizi derledik.

Gereç: 2008 ve 2013 yılları arasında ARM tanısı almış 54 yenidoğanı (14 kız, 40 erkek) derleyerek hastaları 2 gruba ayırdık:

Grup 1: Hayatın ilk 48 saatinde tanı almış ARM hastaları (n=35)

Grup 2. 48 saatten sonra tanı almış ARM hastaları (n=19)

Bulgular: Cinsiyet, doğumdaki ortalama gestasyonel yaş, ortalama doğum ağırlığı, doğum şekli ve eşlik eden anomaliler açısından gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır.

Tanı anındaki karın şişliği, mekonyum çıkarmama, yetersiz beslenme ve kusma gibi tıkanıklık semptomları Grup 1 ile karşılaştırıldığında Grup 2’de belirgin şekilde daha yüksektir (p<0.001). Geç tanı almış gruptaki tüm komplikasyonlar geç tanı almamış gruba göre belirgin yüksektir (p<0.001). Ortalama postoperatif hastanede kalış süresi Grup 1 ile karşılaştırıldığında Grup 2’de belirgin şekilde daha yüksektir (p<0.001).

Grup 1’de 32 (91.4%) ve Grup 2’de 5 (26.3%) hastada hayatın ilk 48 saatinde kapsamlı bir yenidoğan muayenesi yapılmıştır. Grup 1’de 2 hastada ve Grup 2’de ise 5 hastada tanı gözden kaçmıştır. Tüm fizik muayeneler konsültan çocuk doktoru tarafından gerçekleştirilmiştir. Grup 1’de 5 hasta ve Grup 2’de ise tüm hastalar ARM tanısını evde almıştır (p<0.001).

Sonuç: ARM’lerin geç tanısı önlenebilir morbidite ve mortaliteye yol açmaktadır. Deneyimli bir çocuk hekimi tarafından dikkatli bir fizik muayene yapılması ve bu anomalinin farkında olunması ARM tanısını zamanında yapmak için gerekli faktörlerdir.