TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Introduction:

This study aimed to evaluate the results of patients who received Biofeedback training (BFT) for having problems in voiding and/or defecation control.

Patient and Methods:

The demographic data, diagnosis, quantity of sessions, and success rates of patients who received BFT between 2010 and 2012 were retrospectively evaluated. BFT was given by measuring pressure, EMG, and flow parameters. The resolution of incontinence or decreasing to an acceptable level, loss of residual urine, or increase of rectal squeeze pressures over 100 cm H2O were accepted as a success criteria.

Results:

Results of 58 patients having BFT records were included in the study. There were 35 (60%) girls, and 23 (40%) boys. The mean age was 9.6 (5-14) years. The complaints of patients were as follows: 35 (61%) urinary incontinence, 10 (16%) urinary and fecal incontinence, 9 (15%) dysfunctional voiding, and 6 (8%) fecal incontinence. Underlying pathologies in patients were as follows: 23 (39%) primary enuresis, 9 (15%) primary enuresis with encopresis, 9 (15%) dysfunctional voiding, 8(14%) nonneurogenic neurogenic bladder, 6 (9%) operated anorectal malformation (ARM), and 4 (7%) spina bifida patients wwith neurogenic bladder. The mean session interval of BFT was 11 (7-20) days, with a mean sessions of 8.6 (1-30) times. There was success in 32 (60%) of 53 patients with voiding problems, whereas 8 (15%) had partial success. In 13 (25%) patients BFT was not successful. There was success in 10 (62%) of 16 patients with fecal incontinence.

Conclusion:

When the patients with urinary and/or fecal incontinence is evaluated by means of BFT effectiveness, there was 75% success in urinary, and 62 % in fecal problems. The most important factors influencing the result seems to be the patient coordination and the severity of underlying organic disorder. We believe that the success rates will be much higher when it is realized that BFT is a long process that needs patience and consistency.

GİRİŞ

İşeme ve/veya gaita ile ilgili kontrol sorunu nedeniyle biofeedback eğitimi (BE) almış olguların sonuçlarını geriye dönük olarak değerlendirmeyi amaçladık.

HASTALAR VE METOD

2010 -2012 yılları arasında BE yapılan olguların demografik verileri, tanıları, uygulanan seans sayıları ve başarı oranları irdelendi. Olgulara basınç, EMG ve akım testleri uygulanarak BE verildi. İnkontinansın kaybolması veya hastayı tatmin edecek seviyelere düşmesi, idrar rezidüsünün kaybolması veya 100 cmH2O üstü rektal sıkma basıncı başarı kriteri olarak kabul edildi.

SONUÇLAR

Çalışmada 58 hastanın BE sonuçları değerlendirildi. Hastaların 35’i (% 60) kız, 23’ü (% 40) erkekti. Yaş ortalaması 9,6 (5-14) yıldı. Başvuruda  35 (% 61) olguda sadece idrar kaçırma, 10’unda (% 16) idrar ve gaita kaçırma, 9’unda (% 15) idrar yapmada zorluk, 6’sında (% 8) ise sadece gaita kaçırma vardı. Olguların altta yatan tanılarına göre dağılımı 23’ünde (%39) primer enürezis, 9’unda (%15) primer enürezis ve enkoprezis beraber, 9’unda (%15) disfonksiyonel işeme, 8’inde (%14) nonnörojen nörojen mesane, 6’sında (%9) opere anorektal malformasyon (ARM) ve 4’ünde (%7) ise spina bifida’ya bağlı nörojen mesane idi. Olgulara ortalama 11 (7-20) gün aralıklarla 8,6 (1-30) seans BE uygulandı. İşeme sorunu olan 53 olgunun 32’sinde (% 60) BE ile başarı elde edilirken, 8’inde (% 15) kısmi düzelme sağlandı.13 (% 25) hastada ise başarı sağlanamadı. Fekal inkontinanslı 16 hastanın 10’unda (% 62) başarı elde edildi.

TARTIŞMA

Üç yıllık süreçte idrar ve/veya gaita inkontinanslı hastalardaki BE etkinliği değerlendirildiğinde idrar yakınmalarında %75’e, gaita inkontinansında % 62’ye varan oranlarda başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Başarı oranını etkileyen en önemli faktör hasta uyumu ve altta yatan organik bozukluğun ağırlığı olarak görülmektedir. BE’nin hem hasta hem de eğitimi veren açısından sabır ve sebat gerektiren bir süreç olduğu göz önünde bulundurulduğunda, başarı oranının artacağı düşünülmektedir.