TÇCD 2013 31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

 

Objective: Intestinal ischemia/reperfusion (I/R) injury is a serious clinical condition that can resulted in death. Early diagnosis and treatment are important to maintain the integrity of intestines and for survival. An experimental study is designed to search the effects of intraperitoneal ozone treatment on histopathological and oksidative changes in intestinal I/R injury.

 

Material and Methods: Eighteen rats included in this study to have 6 rats per group. After general anesthesia  with ketamin hydrocloride, laparotomy was performed and then the layers closed without doing ischemia and reperfusion injury in control group (CG, n:6). After 2 hours from the initial operation in CG, 1 cm intestinal biopsy was obtained from 10 cm proximally to the ileocecal valve. Ischemia was created by superior mesenteric artery (SMA) occlusion via laparotomy in sham group (SG, n:6) and after 60 minutes SMA reoccluded for  reperfusion. Sampling was done after reperfusion like that of the CG. In ozone group (OG, n:6) an I/R injury was done like that of the SG, however an oxygen 95% and nitric oxide 5% gas mixture (0,7 mg/kg) was given intraperitoneally 20 minutes before reperfusion. Sampling was done after 60 minutes as before. Tissues obtained were examined for oxydative injury markers (malondialdehyde-MDA, nitric oxide-NO, superoxide dismutase-SOD) and histopathologically and the intestinal injury was scored based on the Chiu scale.

 

Results: There was no injury in CG histopathologically, but in SG and OG there was a significiant increase in Chiu score against CG (p<0.005). However there was no significiant difference between SG and OG for histopathological stage (p>0.005). Although there was a significiant difference in SG and OG against CG for MDA levels (p<0.005), there was no significiant difference  between SG and OG (p>0.005). SOD levels were lower in OG against KG (p<0.005), but there was no difference between SG and OG (p>0.005). Finally there was no significiant difference for NO levels (p<0.005).

 

Conclusion: The preventive effect of intraperitoneal ozone treatment on oxydative injury and histopathological changes in experimental intestinal I/R injury can not be demonstrated.

 

 

Amaç: İntestinal iskemi/reperfüzyon (İ/R) hasarı mortaliteyle sonuçlanabilecek ciddi bir klinik durumdur. Bu olguların erken tanısı ve tedavisi barsak bütünlüğünün korunması ve sağkalım için önemlidir. İntestinal İ/R hasarında ortaya çıkan histopatolojik ve oksidan değişikliklere intraperitoneal ozon uygulamasının etkilerini araştırmak amacıyla deneysel bir çalışma yapılmıştır.

Yöntem: Çalışmaya her grupta 6 olacak şekilde 18 sıçan dahil edilmiştir. Ketamin hidroklorür ile anestezi uygulandıktan sonra kontrol grubunda (KG, n:6) laparotomi yapılıp, iskemi ve reperfüzyon hasarı oluşturulmadan katlar kapatılmış, 2 saat sonrasında tüm deneklerin  ileoçekal valvin 10 cm proksimalinden 1 cm’lik ince barsak örneklenmiştir. Sham grubunda (SG, n:6) laparotomi sonrası superior mezenterik arter (SMA) bağlanarak iskemi oluşturulmuş, 60 dakika sonrasında SMA açılarak reperfüzyon sağlanmıştır. Reperfüzyondan 60 dakika sonrasında KG’a benzer şekilde ince barsak örneklenmiştir. Ozon grubunda (OG, n: 6) I/R hasarı SG’de yapıldığı şekilde oluşturulmuş ancak reperfüzyondan 20 dakika önce periton içine %95 oksijen + %5 ozon gaz karışımı (0.7 mg/kg) uygulanmıştır. Aynı şekilde 60 dakika sonrasında ince barsaklar örneklenmiştir. Alınan dokular oksidatif hasar belirteçleri (malondialdehit-MDA, nitrik oksit-NO, süperoksit dismutaz-SOD) ve histopatolojik olarak değerlendirilerek Chiu skoruna göre barsak hasarı skorlanmıştır. Elde edilen değerler gruplar arasında  Kruskal Wallis testi ile karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Histopatolojik değerlendirmede KG’ de hasara rastlanmazken SG ve OG’de KG’e göre Chiu skorunda anlamlı artış izlenmiştir (p<0.05). Ancak SG ve OG arasında histopatolojik evre bakımından anlamlı fark saptanmamıştır (p>0.05). MDA değerleri incelendiğinde SG ve OG’de KG’e göre anlamlı derecede artış olduğu (p<0.05) ancak SG ve OG arasında anlamlı fark (p>0.05) olmadığı görüldü. SOD değerleri OG’de KG’e göre azalırken (p< 0.05) SG ve OG arasında fark saptanamadı (p>0.05). NO değerleri yönünden gruplar arası anlamlı fark yoktu (p>0.05).

Sonuç: Deneysel intestinal İ/R hasarında intraperitoneal ozon uygulanmasının oksidatif hasarı ve barsakta oluşan histopatolojik değişiklikleri önleyici etksi gösterilememiştir.