EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 69
Our Thoracoscopic Debridement Experience at the Patients with Empyema
Hİ Tanrıverdi, U Şenel
Gaziosmanpasa University, School of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Tokat, Turkey
Aim: Empyema is an important problem which formations after pneumonia in childhood. The incidence of parapneumonic empyema increases if diagnosis delays. Main treatment of empyema is antibiotherapy and drainage. The first option is thoracoscopic debridment (TD) for empyema treatment at the last period. In this study, we presented our empyema patients.
Materials and Methods: The hospital records of 11 patients who were treated for empyema at our clinic between 2012-2015, were reviewed retrospectively.
Results: Eleven patients with empyema were treated. The female/male ratio was 4/7, the main avarage age was 6. Empyema was occured after pneumonia at 9 patients, after perforated appendicitis at one patient and after splenic trauma at one patient. Empyema was right sided at 6 patients and left sided at 5 patients. Pleural effusion was determined with ultrasonography (n=5) and/or computerized tomography (n=8). The diagnosis of empyema was done with thoracentesis and Light's criteria. The pleural fluid couldn't taken with thoracentesis at three patients. TD was performed to all of patients. Tube thoracostomy wasn't applied to non of patients before TD. TD was performed at first or second day of diagnosis. TD was applied with 3 trocars at three patients, 2 trocars with 6 patients and 1 trocar at two patients. Phase 3 empyame at 6 patients, phase 2 empyema at three patients, phase 1 empyema at two patients were determined at thoracoscopy. The main avarage tube thoracoscopy duration after thoracoscopy was 6 days. Bronchopleural fistula occured at only one patient and regressed spontaneously. The main avarage hospitalized duration was 10 days.
Conclusion: Fibrins and septations are debrided easily with thoracoscopy at empyeme treatment, so the healing rises. TD must be the first preference on empyeme treatment at children.
Ampiyemli Hastalardaki Torakoskopik Debridman Deneyimimiz
Hİ Tanrıverdi, U Şenel
Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Tokat
Amaç: Ampiyem, çocukluk döneminde genellikle pnömoni sonrası gelişen önemlli bir sorundur. Özellikle tanı ve tedavideki gecikmeler pnömoni sonrası ampiyemin görülme sıklığını arttırır. Ampiyemde temel tedavi antibiyoterapi ve drenajdır. Son dönemde ampiyem tedavisinde ilk tercih torakoskopik debridman (TD) olmaya başlamıştır. Bu çalışmada kliniğimizde ampiyem nedeniyle takip ettiğimiz olgularımız sunulmuştur.
Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde 2012-2015 yılları arasında ampiyem nedeniyle izlenen toplam 11 olgunun kayıtları geriye yönelik olarak incelenmiştir.
Bulgular: Ampiyem nedeniyle izlenen toplam 11 olgunun kız/erkek oranı 4/7, yaş ortalaması ise 6’ dır. Ampiyem 9 olguda parapnömonik olarak gelişirken 1 olguda perfore appendisit sonrası, bir olguda da dalak travması sonrası gelişmiştir. 6 olguda sağ, 5 olguda ise sol ampiyem saptanmıştır. Plevral effüzyonun saptanmasında ultrasonografi (n=5) ve/veya bilgisayarlı tomografi (n=8) kullanılmıştır. Ampiyem tanısı için olgulara torasentez yapılmış ve Light kriterleri kullanılmıştır. Üç olguda torasentez ile sıvı alınamamıştır. Olguların tamamına TD uygulanmıştır. Hiç bir olguya TD öncesi tüp torakostomi yapılmamıştır. Tüm olgularda TD, ampiyemin saptandığı gün ya da ertesi gün uygulanmıştır. TD işlemi sırasında üç olguda 3, 6 olguda 2, iki olguda ise 1 trokar kullanılmıştır. Torakoskopi sırasında 6 hastada evre 3, üçünde evre 2, ikisinde ise evre 1 ampiyem saptanmıştır. Operasyon sonrası ortalama toraks tüpü kalış süresi 6 gündür. Sadece bir olguda bronkoplevral fistül gelişmiş ve kendiliğinden düzelmiştir. Ortalama hastanede yatış süresi 10 gün olmuştur.
Sonuç: Ampiyem tedavisinde torakoskopi ile fibrinler ve septasyonlar kolaylıkla debride edilebilmekte, böylelikle iyileşme hızlanmaktadır. Dolayısıyla çocuklarda ampiyem tedavisinde ilk seçenek TD olmalıdır.