EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 48
The histopathological and immunohistochemical comparison of pyeloureteral motility developmental mechanisms between cases with ureteropelvic junction obstruction and normal subjects
Ö Yılmaz*, N Neşe**, M Dalgıç***, G Pişkin Kesici***, A Genç*, C Taneli*, C Günşar*, A Şencan*, H Çayırlı*, A İşisağ**
*Celal Bayar University Medical School, Department of Pediatric Surgery, Manisa, Turkey
**Celal Bayar University School of Medicine Department of Pathology, Manisa, Turkey
***The Council of Forensic Medicine, İzmir
Ureteropelvic
junction (UPJ) obstruction is the most common cause of hydronephrosis in
childhood. In experimental animal studies, the gene expressions of BMP-4, Sonic
Hedgehog, TBX18 and TSZH3 have been shown to play primary roles in the
development of UPJ. In this study, our aim was to compare the ureteropelvic
junction samples obtained from cases operated for UPJ obstruction with samples
obtained during legal autopsies of subjects who had no known disease and had
died due to legal causes.
42 cases
(Group 1) who had undergone surgery for the diagnosis of UPJ obstruction were
compared with 20 autopsy cases (Group 2) who had died due to legal causes and
had no known disease. The selected blocks were primarily investigated
histopathologically and then by using BMP4, SHH, TBX18 and
TSHZ3 antibody stains, immunohistochemically.
In almost
all of the cases in Group 1, chronic inflammation, atrophy or hypertrophy,
epithelial proliferation and fibrosis were identified. No abnormal pathological
finding was present in samples obtained from the control group. Since BMP4
antibody was not considered to be reliable, it was excluded from the study. In
cases in Group 1, the values were statistically significantly higher in terms
of SHH, TBX18 nuclear staining, TSHZ3 cytoplasmic and nuclear staining. When
patients in Group 1 were evaluated for the presence of inflammation, the degree
of inflammation increases TBX18 nuclear staining scores also increased.
As a
conclusion, in cases with UPJ obstruction, the expressions of SHH, TBX18 and
TSHZ3 which play roles in the embryological development of UPJ were found to be
higher than normal subjects. We consider that the chronic inflammatory process
and long-term micro-trauma, which are created by the disease, reactivate these
processes which had shown their effectiveness during the embryological
development and had stopped thereafter.
Keywords: Ureteropelvic Junction Obstruction, BMP4,
SHH, TSHZ, TBX18
Pyeloüreteral motilite gelişim mekanizmalarının normal ve üreteropelvik bileşke darlığı olan olgularda hidtopatolojik ve immunohistokimyasal olarak karşılaştırılması
Ö Yılmaz*, N Neşe**, M Dalgıç***, G Pişkin Kesici***, A Genç*, C Taneli*, C Günşar*, A Şencan*, H Çayırlı*, A İşisağ**
*Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Manisa
**Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı, Manisa
***Adli Tıp Kurumu, İzmir
Üreteropelvik bileşke (UPB) darlığı çocukluk çağı hidronefrozunun en sık nedenidir. Deney hayvanlarında yapılan çalışmalarda BMP-4, SonicHedgehoc, Tbx18, Tshz3 gen ekspresyonlarının UPB gelişiminde primer rol oynadığı gösterilmiştir. Bu araştırmada UPB darlığı nedeniyle opere edilen olgular ile adli nedenlerle ölen ve bilinen herhangi bir hastalığı olmayan normal bireylerin adli otopsilerinden alınan UPB örnekleri ile karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Kliniğimizde UPB darlığı tanısı ile opere edilen 42 olgu (Grup 1)İzmir Adli Tıp Kurumu’nda adli nedenlerle ölen ve bilinen herhangi bir hastalığı olmayan 20 otopsi olgusu ile (Grup 2) karşılaştırılmıştır. Seçilen bloklar öncelikle histopatolojik; sonra BMP4, SHH, TBX18 ve ZNF537 (TSHZ3) antikor boyaları ile immunohistokimyasalolarak incelenmiştir.
Grup 1 deki olguların hemen hemen tamamında kronik yangı, atrofi veya hipertrofi, epitelyalproliferasyon ve fibrozis saptanmıştır. Kontrol grubundan alınan örneklerinin incelenmesi sonucunda ise patolojik bulguya rastlanmamıştır. BMP4 antikorları güvenli bulunmadığından çalışma dışında bırakılmıştır. Grup 1 deki olgularda SHH, TBX18 nükleus boyanması ve ZNF537 nükleus boyanması açısından istatistiksel olarak belirgin daha yüksektir. Atrofi ve hipertrofi varlığına göre Grup 1 deki hastalar kendi içinde değerlendirildiğinde tüm gen ekspresyonları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. Fibrozis varlığına göre Grup 1 deki hastalar kendi içinde değerlendirildiğinde tüm gen ekspresyonları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilmemiştir.Enflamasyon varlığına göre sınıflandırıldığında ise yangı derecesi arttıkça TBX18 nükleer boyanma skorları artmaktadır.
Sonuç olarak, üreteropelvik bileşkenin embryolojik gelişimi sırasında rol alan SHH, TBX18, TSHZ3 ekspresyonları UPD’li olgularda normal olgulara göre daha yüksek bulunmuştur. Hastalığın oluşturduğu kronik enflamasyon ve uzun süreli mikrotravmanınembryolojik süreçte etkinliğini gösterip sonrasında duran bu süreçlerin yeniden aktive ettiğini düşünmekteyiz.
Anahtar Kelimeler:Üreteropelvik bileşke darlığı, BMP4, SHH, TSHZ, TBX18