TÇCD 2016 34th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

A Yıldız*, M Bertozzi**, A Oral***, M Akın*, A Ahıskalıoğlu****, E Magrini**, Aİ Dokucu*

*Department of Pediatric Surgery, Sisli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey
**S.C. di Clinica Chirurgica Pediatrica, S. Maria della Misericordia Hospital, University of Perugia, Italy
***Ataturk University School of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Erzurum
****Ataturk University Medical Faculty Department of Radiology, Erzurum

Aim. To discuss the most appropriate surgical technique and to find when laparoscopy is appropriate to approach Meckel’s diverticulum in children.
Methods. A retrospective review was performed on the case records of patients with Meckel’s diverticulum. The patients were treated either laparoscopically or open method. Group 1 was subjected to the open approach, and Group 2 underwent the laparoscopic-assisted approach. In the laparoscopy group (Group2) the Meckel’s diverticulum was delivered via the umbilical port site and a laparoscopic-assisted bowel resection was performed. In the open approach group (Group1), the patients were operated on with open abdominal exploration. Patients’ demographics, clinical features, diagnostic test results, histopathology reports, conversion rates, hospital stays and complications were analyzed. Laparoscopy sub groups (laparoscopically completed and conversion group) were compared in order to find suitable conditions either for laparoscopy or the open approach
Results.
Open group (Group1) consisted of 35 cases (25 males, 10 females). Thirty three cases (25 males, 8 females) underwent the laparoscopic approach (Group2). While 25 cases were completed laparoscopically, 8 cases required a conversion.  No complication was encountered during the procedures. The cases in the Group 2 were found to be older (mean 7.35±4.74 vs 3.31±3.19 years) p=0,001). No difference between two groups was found in sex distribution (p=0,484). Group2 had a shorter hospital stay (5.93 ±1.93 days vs 8.65 ±3.52 days) (p=0,001). In terms of intestinal bleeding, laparoscopy was found to be a more suitable method (p<0.001). In the case of meckelitis, laparoscopy was also found to be better (p=0.025). The same outcome appeared in intussusception due to Meckel’s diverticulum. A high conversion rate was found in intestinal obstruction due to Meckel’s diverticulum (p=0,014).
Conclusion. Laparoscopy must be considered as the technique of choice in the management of paediatric Meckel’s diverticulum even if it has limits in case of intestinal obstruction.

A Yıldız*, M Bertozzi**, A Oral***, M Akın*, A Ahıskalıoğlu****, E Magrini**, Aİ Dokucu*

*Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniği, İstanbul
**S.C. di Clinica Chirurgica Pediatrica, S. Maria della Misericordia Hospital, Perugia üniversitesi, İtalya
***Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Erzurum
****Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Ana Bilim Dalı, Erzurum

Amaç: Meckel divertikülünün tedavisinde en uygun tekniğin bulunması ve laparoskopinin hangi durumlarda uygun olduğunun araştırılması.

Yöntem: Meckel divertikülü nedeniyle opere edilen hastaların kayıtları retro spektif olarak incelendi.. Üç merkezden toplam 68  olgu çalışmaya dahil edildi. Grup 1 açık operasyona gidenleri kapsarken grup 2  laparoskopik girişim yapılanları kapsamaktaydı. Meckel divertikülünün saptandığı durumda umblikal port alanından karın dışına alınarak rezeksiyon ve anastomoz gerçekleştirildi. Grup1 olgularına klasik abdominal eksplarasyon uygulandı. Olguların yaş dağılımı, klinik tabloları,  preoperatif değerlendirilmelerinin sonuçları, patoloji değerlendirme sonuçları, laparoskopiden açığa dönme oranları, hastanede kalış süreleri ve komplikasyon oranları  incelendi. Laparoskopi grubu ayrıca iki alt gruba bölünerek (laparoskopik olarak tamamlananlar ve açığa dönülenler) hangi durumda laparoskopik yaklaşımın daha etkili olduğu araştırıldı.

Sonuçlar: Açık operasyon grubu (Grup1) 35 olgudan  (25 erkek, 10 kız), laparoskopi grubu (Grup 2) ise 33 (25 erkek, 8 kız) olgudan oluşuyordu. Grup 2’deki 25 olgu laparoskopik olarak tamamlanmasına rağmen, 8 olguda açığa geçmek gerekti. Grup2 (ortalama 7.35±4.74 yıl) deki hastaların yaşı Grup 1 (ortalama3.31±3.19 yıl) den daha büyük olarak saptandı (p=0,001). İki grup arasında cinsiyet dağılımı açısından bir fark saptanmadı (p=0,484). Laparoskopik grup olan Grup2 (5.93 ±1.93 gün) açık operasyon grubu olan Grup 1 (8.65 ±3.52 gün) ile karşılaştırıldığında daha kısa hastanede kalış süresine sahipti (p=0,001).  Meckel divertikülünün sebep olduğu kanamaların tedavisinde laparoskopik yaklaşımın oldukça uygun olduğu görüldü. (p<0.001). (laparoskopik tamamlanan 15 olguya karşın   bir olguda açığa dönüldü).  Meckelit olan olguların tedavisinde de laparoskopi  girişim uygun olarak bulundu  (laparoskopik tamamlanan 4 olguya karşın bir olguda açığa dönüldü) (p=0.025). Aynı sonuçlar Meckel’e bağlı gelişen invaginasyonların tedavisinde de görüldü. (p=0.025)..  Meckel divertikülüne bağlı oluşan intestinal obstrüksiyonlarda ise laparoskopik yaklaşım  yüksek bir açığa dönüş oranı gösterdiğinden (laparoskopik olarak tamamlanan bir olguya karşın beş olguda açığa dönüldü) uygun olarak bulunmadı (p=0,014).

Sonuç:  Laparoskopi intestinal obstrüksiyon  durumunda değeri sınırlı olmakla beraber Meckel divertikülünün tanı ve tedavisinde  tercih edilebilen bir yöntemdir.