EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 32
Clinical results of patients with perinatal urinary dilatation after multidisciplinary evaluation
S Uçak Semirgin
Ondokuz Mayıs University, Medical Faculty, Nuclear Medicine Department, Samsun
Aim:
We evaluated patients in the pediatric nephro-urology meeting who were diagnosed as perinatal urinary dilatation. Patients were included study that underwent surgical intervention or follow-up.
Patients and methods:
One hundred thirty eight patients (108M, 30F, mean:5±2months) were included in the study.Early and late follow-up results of the patients were evaluated with diuretic renal scintigraphy(DRS) and USG. Scintigraphic findings were interpreted as normal, nonobstructive retention pattern (NOP), obstructive pattern (OP), and obstruction doubt (OD). Pelvic diameters, renal parenchymal thickness and ureteral diameters were evaluated in USG.
Results:
Surgical intervention was performed in 39 patients with OP and 2 patients with NOP (9F, 32M, 37 pyeloplasty, 4 ureterovesical stenosis).In all patients who underwent operation with OP in DBS, postoperatively early DBS findings (3.2 ± 0.76) were consistent with NOP. On late follow-up scintigraphy,12 patients (23.9 ± 17.4 months) showed no change in NOP, whereas 27 patients showed a decrease in retention. After intervention, reduction in pelvic diameter was found in 40 patients (24.0 ± 11.6mm> 12.3 ± 6.8mm).One patient whose diameter was increased was reoperated. 37/41 patients had an increase in parenchymal thickness postoperatively.The catheter was inserted to patients with ureterovesical stenosis.Three patients had decreased ureteral diameters and increased parenchymal thickness after catheter insertions.
Twenty-one patients with OD, 53 patients with NOP, and 23 patients with normal DBS (76E, 21K) were followed up (15.6 ± 12.3 months).OD was detected in 8 of the patients who were followed up with the DBS, while OP was observed in 4 patients.Normal pattern was detected in others.There was a decrease in parenchymal thickness and an increase in AP diameter in patients follow-up as OP.Follow-up DBS findings in other patients were compatible with NOP.In these patients, similar findings or a decrease in retention levels were showed at follow-up.There was a minimal increase in pelvic diameter in one patient in USG follow-up, while a decrease in diameter was noted in other patients.In all these patients, parenchymal thickness was assessed as normal.
Conclusion:
It is thought that surgical procedures and follow-up decisions are highly correct in cases of perinatal dilatation in regular multidisciplinary nephro-urology meetings in our hospital.
Perinatal üriner dilatasyon tanısı alan hastaların multidisipliner değerlendirme sonrası klinik sonuçları
S Uçak Semirgin
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nükleer Tıp AD, Samsun
Amaç:
Hastanemizde multidisipliner olarak yapılan pediatrik nefroüroloji konseylerinde perinatal üriner dilatasyon tanısı alan hastalar değerlendirilmiştir.Çalışmaya cerrahi girişim veya izlem planlanan hastalar dahil edilmiştir.
Materyal ve method:
Çalışmaya 138 hasta (108E,30K; ortalama:5±2ay) dahil edildi. Hastaların diüretikli böbrek sintigrafisi(DBS) ve USG ile postop erken ve geç dönem takip sonuçları değerlendirildi. Sintigrafik bulgular, normal, nonobstrüktif retansiyon paterni(NOP), obstrüktif patern(OP) ve obstrüksiyon kuşkusu(OK) olarak yorumlandı.USG’de pelvis çapları, renal parankim kalınlığı, üreter çapı değerlendirildi.
Bulgular:
DBS’de OP izlenen 39 hastaya ve NOP izlenen 2 hastaya cerrahi girişim yapıldı (32E,9K;37 pyeloplasti,4 üreterovezikal darlık). Preop DBS’de OP izlenen hastaların tamamında postop erken DBS bulguları (3,2±0,7ay) NOP ile uyumlu idi. Geç takip sintigrafisinde (23,9±17,4ay) 12 hastada değişiklik izlenmezken, 27 hastada retansiyon düzeyinde azalma mevcuttu. Girişim sonrasında 40 hastada pelvis çapında azalma saptandı(24,0±11,6mm>12,3±6,8mm). Çap artışı izlenen 1 hastaya tekrar girişim yapıldı. 41 hastanın 37’sinde postop parankim kalınlıklarında artış mevcuttu. UV darlıklara kateter takıldı. Üç hastanın üreter çaplarında azalma ve parankim kalınlığında artma oldu.
Postnatal ilk DBS’de OK saptanan 21 hasta, NOP saptanan 53 hasta ve normal DBS bulguları izlenen 23 hasta (76E,21K) izleme alındı(15,6±12,3 ay). OK saptanan hastalardan 8’inde takip DBS’lerde OK devam ederken, 4 hastada OP saptandı. Diğerlerinde normal patern izlendi. OP saptananlarda parankim kalınlığında azalma ve AP çapta artış mevcuttu. Diğer hastalarda takip DBS bulguları NOP ile uyumlu idi. Takipte bu hastalarda bulguların benzer olduğu veya retansiyon düzeylerinde azalma olduğu görüldü. USG takiplerinde 1 hastada pelvis çapında minimal artış izlenirken, diğer hastalarda çapta azalma saptandı. Bu hastalarda parankim kalınlıkları normal olarak değerlendirildi.
Sonuç:
Hastanemizde düzenli olarak gerçekleştirilen multidisipliner nefroüroloji konseylerinde perinatal üriner dilatasyon tanılı vakalarda cerrahi girişim ve izlem kararlarının büyük ölçüde doğru yönde alındığı düşünülmektedir.