EN
TÜRKÇE
Video Presentation - 10
Seventeen age problem
Ş Biçer*, H Öğütlü**, MY Özdamar*, HA Genç***
*Erzincan University, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Erzincan, Turkey
**Ankara City Hospital, Department of Child and Adolescent Mental Health and Diseases, Ankara, Turkey
***Koc University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Psychiatry Istanbul, Turkey
Aim: There is no consensus about whether adolescents applying to health institutions should be treated in pediatric clinics or adult clinics. This situation adversely affects both the children and the parents and the health care workers. The aim of this study was to reveal the psychosocial and pubertal development characteristics of 15, 16 and 17 year old children. In addition, it is to determine whether both the child and the parent wish to be treated in the pediatric clinic or in the adult clinic.
Methods: This study is a cross - sectional survey of 15-17 years old children and their parents who were admitted to the Pediatric Surgery Department of Mengücek Gazi Training and Research Hospital, Erzincan University Medical School. A total of 50 children and parents were asked to fill in the standardized scales used in the psychosocial analysis of adolescents and to answer the question of whether they wanted to hospitalized in a children's clinic or an adult clinic. Youth Self Report (YSR), Child Behavior Checklist (CBCL) and Coopersmith Self-Esteem Inventory were used.
Results: 62% of the patients were male (n = 31) and 38% (n = 19) were female. The average age was 15.84±0.84.When the service choices of the children were evaluated according to age groups, there was no significant difference between the service choices of the children and ages. For 17-year-old children, 81.2% of the parents preferred adult services (p = 0.044). Adolescents' aggressive behavior scores were higher in 17-year-olds than in 15-year-olds, and their withdrawal / depression scores were higher in 16-year-olds than in 17-year-olds, and somatic complaints, disruptive behavior, and inhalation problems were higher in 15-year-olds than in 15-year-olds.
Conclusion: Adolescence is an important part of childhood that requires a different approach. Adolescents, especially in the group of 17 age, are considered adults by both themselves and their parents. It would be beneficial to establish separate adolescent clinics for these patients. We also think that granting these patients the right to choose a clinic to be treated by the authorities will solve the problems.
Onyedi yaş sorunu
Ş Biçer*, H Öğütlü**, MY Özdamar*, HA Genç***
*Erzincan Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi AD, Erzincan,Türkiye
**Ankara Şehir Hastanesi, Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları, Ankara, Türkiye
***Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Psikiyatrisi Kliniği
Amaç: Ülkemizde sağlık kuruluşlarına başvuran adolesan çağdaki çocuklar, çocuk kliniklerinde mi yoksa yetişkin kliniklerinde mi yatırılarak tedavi edilmesi gerektiği konusunda şu ana kadar belirli bir konsensus oluşturulamamıştır. Bu durum hem çocuğu, hem ebeyni hem de sağlık çalışanlarını olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı 15, 16 ve 17 yaşındaki çocukların psikososyal ve pubertal gelişim özelliklerini ortya koymaktır. Bunun yanında hem çocuğun hem de ebeveynin, çocuk kliniğinde mi yoksa yetişkin kliniğinde mi tedavi olmak istediğini belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, Erzincan Üniversitesi Tıp Fakültesi Mengücek Gazi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Cerrahisi kliniğine yatışı olan 15-17 yaş arasındaki çocuklar ve ebeynleri ile yapılan kesitsel bir anket çalışmasıdır. Toplam 50 çocuk ve ebeveynden, adolesanın psikososyal analizinde kullanılan standardize ölçeklerin doldurulması ve çocuk kliniğinde mi yoksa yetişkin kliniğinde mi yatmak istediği sorusunun cevaplanması istendi. Gençler İçin Kendini Değerlendirme Ölçeği (Youth Self Report) (YSR), Çocuk ve Gençler İçin Davranış Değerlendirme Ölçeği (Child Behavior Checklist) (CBCL) ve Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği (CBSÖ) kullanıldı.
Bulgular: Hastaların %62’si erkek (n=31), %38’i (n=19) kız ve yaş ortalaması 15.84±0.84, idi. Yaş gruplarına göre çocukların servis seçimleri değerlendirildiğinde, çocukların servis seçimi ile yaşları arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Onyedi yaşındaki çocuklar için ebeveynlerin %81.2’si erişkin servislerini tercih etti (p=0.044). Ergenlerin agresif davranış skorunun 17 yaşındakilerde 15 yaşındakilere göre daha yüksek olduğu, ebeveynlerin doldurdukları ölçeklere göre içe çekilme/depresyon skorlarının 16 yaşındakilerde 17 yaşındakilere göre daha yüksek olduğu, somatik yakınmalar, kural bozan davranış ve içe atım sorunları skorunun 16 yaşındakilerde 15 yaşındakilere göre daha yüksek olduğu saptandı.
Sonuç: Ergenlik dönemi, çocukluk çağının farklı yaklaşım gerektiren önemli bir bölümüdür. Özellikle 17 yaş grubundaki adolesanlar, hem kendileri hem de ebeveynleri tarafından yetişkin olarak kabul edilmektedir. Bu hastalar için ayrı adolesan kliniklerinin oluşturulması yararlı olacaktır. Ayrıca bu hastalara, resmi makamlar tarafından tedavi olacağı kliniği seçme hakkının verilmesinin yaşanan sorunları çözeceğini düşünüyoruz.