TÇCD 2019 37th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association & STEPS 2019

E Özçakır, S Sancar, M Kaya

Bursa Health Sciences University, Yuksek Ihtisas Education and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery, Bursa, Turkey.

Objective:

The aim of this study was to investigate the efficiency of surgical treatment in neonates with persistent vomiting.

Patients and method :
Between May 2013 and February 2019, neonates who treated surgically due to persistent vomiting and not being able to gain weight and unable to feed enough were evaluated for the birth week, birth weight, diagnosis, surgical method and postoperative follow-up findings.

Results: The mean gestational age was 34.6 weeks and the mean birth weight was 2.742 (955- 3.980) grams in 20 neonates. The most common diagnosis was hypoxic ischemic encephalopathy (n: 6), while the other diagnoses were neurometabolic disease (n: 4), pyloric atresia (n: 4), hypertrophic pyloric stenosis (n: 3), duodenal web (n: 1), and low birth weight in the two patient. Before the operation, all medical treatment and conservative approaches were done to patients. The mean age at surgery was 21.73 (4-30) days. Surgical procedures included gastrostomy (n: 7), gastrostomy (n: 5) with Nissen funduplication, pyloromyotomy (n: 3), gastroenterostomy (n: 4) and repair of duodenal web (n: 1). The mean time to start postoperative feeding was 2.5 (1 - 9) days, and the turn to full enteral feeding was 6.2 (2-13) days. The weight gain rate of the patients was 20 g / day. The mean duration of postoperative hospital stay was 9.8 (1-43) days. No surgical complications or reoperations were required and two patients died with non-surgical reasons.

Conclusion: Surgical treatment is successful in selected patients with persistent vomiting who do not respond to medical treatment in the newborn period. The method to be applied varies from patient to patient in terms of neonatal survive and optimal growth for the newborn.

E Özçakır, S Sancar, M Kaya

Bursa Sağlık Bilimleri Üniversitesi Yüksek İhtisas Eğitim Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, Bursa, Türkiye.

Amaç: Yenidoğanlarda dirençli kusmalar, genellikle enteral beslenmeyi iyi tolere edemeyen düşük doğum ağırlıklı, intrauterin gelişme geriliği olan, dismotil olgularda, hipoksik doğuma bağlı serebral iskemi ve ek anomalilerden kaynaklı yutma güçlükleri ile aspirasyon problemleri olan olgularda büyüme gelişmenin gecikmesi yanı sıra hayati tehlikeye neden olabilir. Bu çalışmada yenidoğan dirençli kusmalarında cerrahi yaklaşımlarımızın etkinliği değerlendirilmiştir.

Hastalar ve Yöntem: Hastanemizde Mayıs 2013 – Şubat 2019 tarihleri arasında, dirençli kusmaya bağlı, kilo alamama ve beslenememe sebebi ile yeni doğan kliniğinde cerrahi olarak değerlendirdiğimiz hastaların kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar doğum haftası, doğum ağırlığı, tanı, tedavi yöntemi ve takip sonuçları ile değerlendirilmiştir.

Bulgular: Cerrahi girişim yapılan 20 yeni doğanın ortalama gestasyonel yaşı, 34.6 hafta iken, doğum ağırlığı ortalama 2.742 (955- 3980gr) gr, postnatal cerrahi yaş ortalaması 21.73 (4-30) gündü. Hastaların en sık tanısı hipoksik iskemik ensefalopati (n:6) iken, diğer tanılar nörometabolik hastalık (n:4), pilorik atrezi (n:4), hipertrofik pilor stenozu (n:3), duodenal veb (n:1) ve iki hastada düşük doğum ağrılığıydı. Ameliyat öncesi hastaların tümüne medikal ve konservatif tedavi yöntemleri uygulandı. Uygulanan cerrahi girişimler gastrostomi açılması (n:7), Nissen funduplikasyon ile birlikte gastrostomi (n:5), piloromiyotomi (n:3), gastroenterostomi (n:4) ve duodenal veb onarımı (n:1) idi. Postoperatif beslenmeye başlama zamanı ortalama 2.5 (1- 9) gün, full enteral beslemeye geçiş ortalama 6.2 (2-13) gündü. Hastaların kilo alım hızı ortalama 20 gr/gün olarak saptandı. Postoperatif hastanede kalış süresi ortalama 9.8 (1-43) gün idi. Cerrahiye bağlı komplikasyon veya reoperasyon ihtiyacı olmadı, iki hasta cerrahi dışı nedenler ile kaybedildi.

Tartışma ve sonuç: Yenidoğan dönemindeki dirençli kusmanın yönetiminde, etiyolojinin iyi değerlendirilerek, tanının erken ortaya konması, medikal tedavinin yanı sıra hastaya uygun cerrahi yaklaşım, bebeğin gelişimi ve sağ kalımı açısından değerlidir.