EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 50
Evaluation of Approaches of 112 Ambulances Personnel to Burned Children: A Questionnaire Study
S Demir*, SA Bostancı*, A Ertürk*, Cİ Öztorun**, D Güney*, MN Azılı**, E Şenel**
*Ankara Pediatric Hematology Oncology Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery
**Ankara Yıldırım Beyazıt Unıversıty Medical Faculty Department of Pediatric Surgery
Aim: We aimed to evaluate the knowledge of the 112-ambulances personnel who performed the first intervention to pediatric burn patients regarding first intervention and transfer of the patients.
Material and Method: 303 personnel working in 112 ambulance services in Ankara province were included in the study. Participants were asked a total of 17 questions to measure their knowledge about children-burns, whether they felt adequate about burns, and how they approach burned-children. Data analysis was performed with SPSS 21.0.
Results: Of the participants 16 (5.3%) were doctors, 14 (4.6%) nurses, 120 (39.6%) emergency medical technicians, 106 (35.3%) paramedic and 46 did not answer. Of the 278 participants, 111 stated that they always calculate, 104 often calculate, and 14 did not calculate burn surface areas at all, while only two (0.7%) marked the correct choice Lund-Browder scheme. 117 personnel (38.6%) stated the Parkland formula to calculate the amount of fluid to be given during transfer while only three (1.7%) stated Shriner’s Galveston formula, which is more suitable for children. In the first dressing, 203 out of 273 participants (74.3%) declared they use Anestol pomade, which is contraindicated. Of the 281 participants, only 143 (50.9%) correctly recognized the patient with the possibility of inhalation injury. One out of 274 (0.4%) marked appropriate procedure for patient who had 50% scald-burn during first-intervention and transfer. Of the 292 participants, only 29 thought themselves sufficient for first-aid and transfer in child burns, while 161 (55.1%) reported partially and 102 (34.9%) thought themselves inadequate. If training on subject is held, 276 personnel (93.9%) wanted to participate.
Conclusion: It is expected that the knowledge of 112 ambulance personnel who see pediatric burn patients first, perform the first intervention and provide transfer is sufficient. However, our questionnaire shows this personnel have insufficient knowledge and need to be trained.
112 Ambulans Çalışanlarının Çocuk Yanık Olgularına Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi: Bir Anket Çalışması
S Demir*, SA Bostancı*, A Ertürk*, Cİ Öztorun**, D Güney*, MN Azılı**, E Şenel**
*Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği
**Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Amacımız, çocuk yanık hastalarına ilk müdahaleyi yapan 112 ambulanslarının sağlık personellerinin çocuk yanıklarına ilk müdahale ve transfer ile ilgili bilgilerini değerlendirmektir.
Gereç ve yöntem: Çalışmamıza Ankara ili ve ilçelerindeki 112 ambulanslarında çalışan 303 sağlık personeli dahil edildi. Katılımcılara yanık ile ilgili aldığı eğitimler, kendilerini bu konuda yeterli hissedip etmediği, çocuk yanıklarına yaklaşım ile ilgili bilgilerini ölçmeye yönelik toplam 17 soru soruldu. Verilerin analizi SPSS 21.0 ile yapıldı.
Bulgular: Katılımcıların 16’sı (%5.3) doktor, 14’ü (%4.6) hemşire, 120’si ATT (%39.6), 106’sı (%35.3) paramedik olduklarını belirtirken 46’sı cevap vermedi. Ankete katılan 278 kişiden 111’i her zaman, 104’ü çoğu zaman yanık yüzey alanlarını hesapladıklarını 14’ü ise hiç hesaplamadıklarını belirtirken, sadece ikisi (%0,7) doğru olan Lund-Browder şemasını işaretledi. Transfer esnasında verilecek sıvı miktarını 117 kişi (%38.6) Parkland formülü ile, sadece üç kişi (%1.7) çocuklar için daha uygun olan Shriner’s Galveston formülü ile hesapladıklarını belirtti. Traansfer esnasında 40 (%14.1) kişi Ringer laktat verdiklerini, 133 (%46.8) kişi verilmemesi gereken 1/3 İzomiks verdiklerini bildirdi. Ayrıca, 273 kişiden 203’ü (%74.3) ilk pansumanda kullanılması kontrendike olan Anestol pomadı tek başına veya kombine kullandıklarını belirtti. İnhalasyon hasarı gelişmesi ihtimali olan hastayı 281 kişiden sadece 143’ü (%50.9) doğru tanıdı. İlk müdahele ve transfer esnasında %50 haşlanma yanığı olan hastaya yapılacakları sadece 1 kişi (n=274) (%0.4) tam doğru işaretledi. Katılımcıların sadece 29’u (n=292) çocuk yanıklarında ilk müdahele ve transfer konusunda kendilerini yeterli bulurken, 161’ı (%55.1) kısmen, 102’si (%34.9) yetersiz bulduklarını ifade etmiştir. Konu ile ilgili eğitim düzenlenirse, 276 kişi (n=294) (%93.9) katılmak istediklerini belirtti.
Sonuç: Çocuk yanık hastalarını olay ilk gören, ilk müdahaleyi yapan ve transferini sağlayan 112 ambulans ekibinin bilgi düzeyinin yeterli olması beklenir. Ancak anketimiz bu personellerin konu hakkındaki bilgilerinin yetersiz olduğunu ve eğitilmeleri gerektiğini göstermektedir.