EN
TÜRKÇE
Poster - 36
Multiple magnet ingestion in children: a single center experience
M Çağlar Oskaylı, S Aydöner, A Asadzade, HM Mutuş, Ç Ulukaya Durakbaşa
Department of Pediatric Surgery Istanbul Medeniyet University Faculty of Medicine Goztepe Prof Dr Suleyman Yalcin Sehir Hastanesi, Istanbul
Aim: Magnet ingestion has its own peculiar characteristics compared to other foreign bodies which might be swallowed. The aim was to present an institutional experience.
Methods: A retrospective evaluation was done including the years 2011-2020 after an ethical committe approval.
Results: There were 15 patients with a median age of 33 months. The male/female ratio was 6/9. The median number of swallowed magnets were 3.5 (1-13). An intervention was undertaken after a median of 3 (0-5) days. A solitary location for magnets was detected in nine patients with the stomach (n=7) most commonly lodged segment.followed by esophagus and ileum, one each. The lodgement occurred in >1 intestinal segment in the remaining. Initial endoscopic evaluation was employed in 13 patients and a successful retrieval was achieved in seven. The main reason for endoscopic failure was the inherent sticking of the magnets to endoscopic instruments. An operative retrieval was undertaken in seven patients and one was left for spontaneous passage after an unsuccessful endoscopy. A closed intestinal perforation was detected in three patients during surgery.
Conclusion: As a minimally invasive technique, endoscopy is preferred for retrieval but has a relatively low success rate compared to other foreign bodies. Swallowing >1 magnets specifically harbor intestinal complication risks. The tendency of magnets sticking to each other may cause entrapment intestinal segments in-between with necrosis and perforation. A closer observation is needed in cases with magnet ingestion.
Çocuklarda çoklu mıknatıs yutulması: tek merkez deneyimi
M Çağlar Oskaylı, S Aydöner, A Asadzade, HM Mutuş, Ç Ulukaya Durakbaşa
İstanbul Medeniyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Göztepe Prof Dr Süleyman Yalçın Şehir Hastanesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Mıknatıs yutmanın diğer yabancı cisimlere göre kendine özgü farklı özellikleri vardır. Klinik deneyimin sunulması amaçlandı.
Yöntem: Etik komite onayından sonra 2011-2020 yıllarını kapsayan geriye dönük bir değerlendirme yapıldı.
Bulgular: Ortanca yaşı 33 ay olan 15 hasta mevcuttu. Erkek/kız oranı 6/9’du.. Ortalama yutulan mıknatıs sayısı 3.5 (1-13) idi. Ortalama 3 (0-5) gün sonra müdahale yapıldı. Hastaların 9’unda tek lokasyonda mıknatıs mevcuttu. Bunların 7’si mide, 1’i ileum, 1’i özofagustaydı. Diğerlerinde birden fazla barsak segmentinde mıknatıs mevcuttu. 13 hastaya ilk girişim olarak endoskopi uygulandı ve 7 hastada başarıyla sonuçlandı. Endoskopik başarısızlığın ana nedeni, mıknatısların endoskopik aletlere yapışmasıydı. Endoskopiyle başarısız olunan bir hasta kendiliğinden çıkması için bırakıldı. 7 hastaya da açık cerrahi girişim uygulandı. Cerrahi esnasında 3 hastada kapalı barsak perforasyonu saptandı.
Sonuç: minimal invaziv bir teknik olarak endoskopi ilk olarak tercih edilir; ancak başarı oranı diğer yabancı cisimlere göre daha düşüktür. Birden fazla mıknatıs yutulması özellikle barsak komplikasyonu riskini arttırır. Mıknatısların birbirine yapışma eğilimi nedeniyle arda kalan barsak segmentinde nekroz ve perforasyon görülebilir. Mıknatıs yutulması durumlarında vakaların yakından izlenmesi gerekmektedir.