EN
TÜRKÇE
Poster - 32
A new field for pediatric surgeons: pediatric wound care
S Demir*, N Eryılmaz**, İ Akbaş*, SA Bostancı*, K Geridönmez Kirkit**, EE Erten*, VS Çayhan*, ON İş*, E Şenel***
*Ankara City Hospital, Children Hospital, Department of Pediatric Surgery, Bilkent, Ankara
**Ankara City Hospital, Children Hospital, Pediatric Wound Care Unit Nurse
***Ankara Yıldırım Beyazıt Unıversıty Medical Faculty Department of Pediatric Surgery
Aim: We aimed to share the short-term results of the newly established Pediatric Wound Care Unit (PWCU) in our hospital and our experience on the subject.
Methods: Children who were consulted to PWCU of our hospital between 01.04.2022-31.08.2022 were included. Demographic and clinical characteristics of the patients, wound causes, diagnosis, hospitalization, treatments, and mortality were recorded.
Results: A total of 90 patients were consulted to the PWCU in five-months. Forty-six (51.1%) were girls, and the mean-age was 6.37 years. Of these, 76 (84.4%) were hospitalized for other reasons and 14 (15.6%) were admitted to the outpatient clinic. Most frequent consulted type of wound was pressure ulcer (decubitus) (n=51, 56.7%), followed by extravasations (n=12, 13.3%) and epidermolysis bullosa (n=10, 11.1%). Patients were consulted mostly from pediatric ICUs. Eleven (12.2%) of the patients died for various reasons. Most of the patients consulted for decubitus were people needing care due to cerebral palsy and similar reasons. Since wound care was not performed by experienced staff they were consulted in the advanced stages.
Conclusion: The fact that a large number of consultations were made to the PWCU, which was established in our clinic for the first time in our country and still has no example, shows that the opening of the unit is an appropriate decision. Pressure ulcers and other wounds of children should be treated by trained pediatric surgeons and pediatric wound care nurses, modeled on adult wound-care units. PWCUs should be established in all hospitals where pediatric patients are cared for. In addition, regular training should be given to doctors, nurses and other employees responsible for patient care in order to reduce pressure ulcers and other wounds. Similar trainings should be given to parents/caregivers of children in need of care at home and in dormitories.
Çocuk cerrahlarını bekleyen yeni bir alan: çocuklarda yara bakımı
S Demir*, N Eryılmaz**, İ Akbaş*, SA Bostancı*, K Geridönmez Kirkit**, EE Erten*, VS Çayhan*, ON İş*, E Şenel***
*Ankara Şehir Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, Bilkent, Ankara
**Ankara Şehir Hastanesi, Çocuk Hastanesi, Çocuk Yara Birimi Hemşiresi
***Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Çalışmamızın amacı hastanemizde yeni kurulan Çocuk Yara Birimi’nin (ÇYB) kısa dönem sonuçlarını ve konuyla ilgili tecrübelerimizi paylaşmaktır.
Yöntemler: Çalışmaya ÇYB’ne 01.04.2022-31.08.2022 tarihleri arasında hastanemizin değişik kliniklerindeki yatan hastalardan konsülte edilen ve yara polikliğine ayaktan başvuran çocuk hastalar dahil edildi. Hastaların demografik ve klinik özellikler, yara nedenleri, tanıları, hangi serviste yattıkları, yapılan tedaviler ve mortalite olup olmadığı kaydedildi.
Bulgular: ÇYB’ne beş ayda toplam 90 hasta danışıldı. Bu hastaların 76’sı (%84.4) hastanede tedavi gören, 14’ü ise (%15.6) polikliniğe başvuran hastalardı. Hastaların 46’sı (%51.1) kız, yaş ortalamaları ise 6.37 yıl idi. En çok danışılan yara türü bası yaraları (dekübit) (n=51, %56.7) olup bunu ilaç/mayi ekstravazasyonları (n=12,%13.3) ve epidermolizis bülloza hastaları (n=10, %11,1) izlemekteydi. Hastalar en çok yoğun bakım ünitelerinden danışıldı. Hastalardan 11’i (%12.2) değişik nedenlerle kaybedildi. Dekübit nedeniyle danışılan hastaların çoğu serebral palsi ve benzeri nedenlerle bakıma muhtaç kişilerden oluşuyordu. Yara bakımları ehil kişilerce yapılmadığı için hastaların ileri evrelerde danışıldığı görüldü. Hastalar uygun şekilde medikal ve cerrahi yöntemler ile tedavi edildi.
Sonuç: Ülkemizde ilk defa kliniğimizde kurulan ve hala örneği olmayan ÇYB’ne kısa sürede başta bası yaraları olmak üzere çok sayıda bildirimin yapılması yerinde bir karar olduğunu göstermektedir. Çocukların bası yaraları ve diğer yaraları, yetişkin yara birimleri model alınarak, bu konuda eğitim almış çocuk cerrahları ve çocuk yara bakım hemşireleri tarafından tedavi edilmelidir. Bu nedenle çocuk hastaların bakıldığı tüm hastanelerde veya belli başlı merkezlerde ÇYB’lerinin kurulmasını gerektiğine inanıyoruz. Ayrıca hastanelerde bası yaraları ve diğer yaraların azaltılması için hasta bakımından sorumlu doktor, hemşire ve diğer çalışanlara düzenli eğitimler verilmelidir. Evde ve yurtlarda bakılan bakıma muhtaç çocukların ebeveyn/bakıcılarına da benzer eğitimler verilmelidir.