EN
TÜRKÇE
Poster - 77
Evaluating the effect of methylprednisolone on ischemic injury in an experimental intussusception model in rats
T Pamuk*, S Hancıoğlu*, S Çalışkan**, B Yağız*, BD Demirel*
*Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Samsun, Turkey
**Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Pathology, Samsun, Turkey
Aim: To evaluate the impact of methylprednisolone, which is a well-documented anti-inflammatory agent, on the histopathological results of the ischemic injury caused by intussusception.
Materials and Method: Thirty-three Wistar albino rats were randomly assigned to 3 different groups. In the Control Group, a laparotomy was performed without any intervention, and a 4 cm intestine segment was excised 8 hours after laparotomy. In the Intussusception group, 2cm long intussusception was induced at the intestine 20 cm proximal to the caecum by telescopically introducing the proximal intestine into the distal intestine with the help of a proper size sound, and the intussuscepted segment was excised 8 hours later. In the Intussusception-methylprednisolone Group, methylprednisolone was administered 4 hours after induction of intussusception, and the intussuscepted segment was excised 4 hours thereafter. Excised specimens are evaluated histopathologically for edema, apoptosis, lymphatic dilation score, and Park/Chiu ischemia score. Statistical analyses are performed by SPSS software and a p<0.05 was considered as statistically significant.
Results: All of the histopathological variables were significantly higher in the intussusception models than the Control Group (p<0.05). Edema, apoptosis, lymphatic dilation, and Park/Chiu ischemia scores were not significantly different between intussusception groups with or without methylprednisolone treatment (p>0.05), but edema scores were relatively lower in the methylprednisolone-administered rats.
Conclusion: The mechanical intussusception model in rats is a reproducible experimental technique to evaluate the results of medical interventions. Methylprednisolone, which is extensively used in daily practice as a commonly available drug, was found to have no obvious impact on the ischemic injury caused by intussusception. Further studies evaluating the impact of different methylprednisolone regimens with different ischemia durations are needed to evaluate the impact of methylprednisolone on ischemic injury
Ratlarda deneysel olarak oluşturulan invajinasyon modelinde metilprednizolon kullanımının iskemi hasarına etkilerinin incelenmesi
T Pamuk*, S Hancıoğlu*, S Çalışkan**, B Yağız*, BD Demirel*
*Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi AD Samsun, Türkiye
**Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji AD Samsun, Türkiye
Amaç: Antienflamatuvar etkisi olduğu bilinen metilprednizolon tedavisinin, invajinasyona bağlı olarak gelişen iskemik hasar üzerindeki histopatolojik etkilerinin değerlendirmesi amaçlandı.
Materyal ve Metot: 33 Wistar albino rat randomize üç gruba ayrıldı. Kontrol grubunda laparotomi sonrası 8. saatte sekumun 20 cm proksimalindeki 4 cm’lik barsak segmenti eksize edildi. İnvajinasyon grubunda, sekumun 20 cm proksimalinde, proksimal barsak segmenti distalindeki barsak lümeni içine stile yardımıyla 2 cm itilerek invajinasyon oluşturuldu ve 8 saat sonra invajine segment eksize edildi. İnvajinasyon-metilprednisolon grubunda, invajinasyon oluşturulduktan 4 saat sonra metilprednizolon tedavisi uygulanıp, uygulama sonrası 4. saatte invajine segment eksize edildi. Spesmenler histopatolojik olarak ödem, apopitoz, lenfatik dilatasyon skorları ve Park/Chiu iskemi skorlama sistemine göre değerlendirildi. İstatistiksel analiz IBM SPSS programı ile yapıldı. p< 0,05 anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Histopatolojik olarak değerlendirilen her parametre invajinasyon modeli oluşturulan gruplarda kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı olarak (p<0.05) yüksekti. Ödem, apopitoz, lenfatik dilatasyon ve Park/Chiu iskemi skorları tedavi verilen ve verilmeyen invajinasyon gruplarında istatistiksel anlamlı farklılık göstermezken (p>0.05) metilprednizolon tedavisi uygulanan ratlarda ödem skorları göreceli olarak daha düşüktü.
Sonuç: Ratlarda mekanik olarak oluşturulan invajinasyon modeli, medikal tedavilerin çalışılabileceği uygun bir deneysel yöntemdir. Klinik pratikte yaygın kullanımı ve ulaşılabilirliliği olan metilprednizolonun, invajinasyonda gelişen iskemi hasarı üzerine olumlu/olumsuz direk bir etkisi saptanmamıştır. Metilprednizolonun iskemik hasar üzerindeki etkilerinin değerlendirilmesi için farklı iskemi süreleri ve farklı metilprednizolon tedavi şemalarının kullanıldığı ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.