EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 86
Our 18 Years Of Experience In Pediatric Burns From Service To Unit, Unit To Center
SA Bostancı*, S Demir**, EE Erten*, B Başaran*, VS Çayhan*, AN Abay*, Cİ Öztorun***, A Ertürk***, MN Azılı***, E Şenel***
*Ankara City Hospital, Department of Pediatric Surgery
**University Of Health Sciences, Ankara Bilkent City Hospital, Children Hospital, Department of Pediatric Surgery, Pediatric Burn Center, Ankara, Turkiye
***Ankara Yıldırım Beyazıt Unıversıty Medical Faculty Department of Pediatric Surgery
Aim: Pediatric burn patients have been treated in our clinic since 2005. Between 2005-2009, burn patients were treated in the pediatric surgery service, between 2009-2019 in the Pediatric Burn Unit (PBU) and after 2019 in the Pediatric Burn Center (PBC). Aim is to share our experience with pediatric burn patients during this process.
Methods: Between 2005 and 2023, the data of patients were retrospectively evaluated. Differences between the groups were analyzed. Statistical analysis was performed with SPSS version 25. P<0.05 was considered significant.
Results: A total of 2621 patients were hospitalized in 18 years. Of these, 283 (10.8%) were treated in the pediatric surgery service, 1362 (52%) in the PBU, and 976 (37.2%) in the PBC in 2019-2023 (until August 15). The mean age of the patients was 4.5 years and 1580 were male (60.3%). The mean total burn surface area was 15.12% and the mean length of hospitalization was 16.7 days. A total of 796 (30.4%) patients received grafts, 54 patients underwent amputation and 63 patients (2.4%) died. Most patients died due to infections. There were differences between the three groups in terms of age (P<0.001), length of stay (P<0.001), total burn body surface area (P<0.001), nationality (P=0.001), burn agent (P<0.001), presence of inhalation injury (P=0.001), graft rates (P<0.001), amputation rates (P=0.012) and mortality rates. There was no difference in gender (P=0.462). The mean number of inpatients per year was 63 patients/year in the service, 136 patients/year in the PBU and 244 patients/year in the PBC. While no patient was lost in the service, 45 patients (3.3%) were lost in the PBU and 18 patients (1.8%) were lost in the PBC.
Conclusion: As we transformed from ward to unit and then to burn center, our burn experience increased. This increase in experience is clearly seen in both doctors, nurses and other staff. As a result, although the annual number of hospitalizations almost doubled during the PBC period compared to the unit period, the mortality rate decreased by half.
Servisten Üniteye, Üniteden Merkeze 18 Yıllık Çocuk Yanıkları Tecrübemiz
SA Bostancı*, S Demir**, EE Erten*, B Başaran*, VS Çayhan*, AN Abay*, Cİ Öztorun***, A Ertürk***, MN Azılı***, E Şenel***
*Ankara Bilkent Şehir Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği
**Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Bilkent Şehir Hastanesi, Çocuk Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, Çocuk Yanık Merkezi, Ankara, Türkiye
***Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Kliniğimizde 2005 yılından beri çocuk yanık hastaları tedavi edilmektedir. 2005-2009 yılları arasında çocuk cerrahisi servisinde, 2009-2019 yılları arasında Çocuk Yanık Ünitesinde (ÇYÜ) ve 2019 yılından sonra ise kliniğimiz bünyesinde kurulan Çocuk Yanık Merkezinde (ÇYM) yanık hastalarının tedavileri yapılmaktadır. Amacımız, bu süreç esnasında çocuk yanıkları ile ilgili tecrübemizi paylaşmaktır.
Metod: 2005-2023 yılları arasında, önce çocuk cerrahisi kliniği, ardından ÇYÜ ve en son ÇYM’de yatırılarak tedavi edilen hastaların verileri retrospektif olarak incelendi. Gruplar arasındaki farklılıklar incelendi. İstatistiksel analiz SPSS 25 sürümü ile yapıldı. P<0.005 anlamlı olarak kabul edildi.
Bulgular: 18 yılda toplam 2621 hasta yatırılak tedavi edildi. Bunlardan 283’ü (%10,8) çocuk cerrahisi servisinde, 1362’si (%52) ÇYÜ’nde, 976’sı (%37,2) ise 2019-2023 (15 Ağustosa kadar) ÇYM’nde tedavi edildi. Hastaların yaş ortalaması 4,5 yıl , 1580’i erkek (%60,3) idi. Ortalama toplam yanık yüzey alanları % 15,12, hastanede yatış süreleri 16,7 gün idi. Toplam 796 (%30,4) hastaya greft, 54 hastaya amputasyon yapıldı ve 63 hasta (%2,4) kaybedildi. Hastalar en çok enfeksiyonlar nedeniyle kaybedildi. Her üç grup arasında yaş açısından (P<0,001), yatış süreleri (P<0,001) ve toplam yanık vücut yüzey alanları (P<0,001), uyrukları (P=0,001), yanık etkeni (P<0,001), inhalasyon hasarı bulunması (P=0,001), greft oranları (P<0,001), amputasyon oranları (P=0,012) ve mortalite oranları açısından fark vardı. Cinsiyet açısından (P=0,462) ise fark yoktu. Klinikte yıllık ortalama yatan hasta sayısı 63 hasta/yıl, ÇYÜ’de 136 hasta/yıl ve ÇYM’de ise 244 hasta/yıl idi. Serviste hiç hasta kaybedilmezken, ÇYÜ döneminde 45 hasta (%3,3), ÇYM’de ise 18 hasta (%1,8) kaybedildi.
Sonuç: Servisten üniteye ve ardından yanık merkezine dönüşürken yanık tecrübemizde artmıştır. Bu tecrübe artışı hem doktor hem de hemşire ve diğer personellerde açık bir şekilde görülmektedir. Bunun sonucunda ÇYM döneminde yıllık yatış sayısı ünite dönemine göre neredeyse iki kat artmasına rağmen mortalite oranı yarı yarıya düşmüştür.