TÇCD 2024 41st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association Congress

G Arkan*, FN Aracıer Uçaner*, LN Türker*, YS Kıyak**, C Kaya*, KS Yılmaz***, Iİ Budakoğlu**, R Karabulut*, Z Türkyılmaz*, K Sönmez*

*Gazi University Faculty of Medicine Dept. of Pediatric Surgery
**Gazi University Faculty of Medicine Department of Medical Education and Informatics
***Gazi University, Faculty of Medicine, Department of Public Health

Objective: Surgical experience is a crucial part of surgical specialty training. Worldwide, there are limited publications on case volume and its changes in pediatric surgery residency. This study aimed to analyze case volume characteristics and changes in our clinic over 30 years.

Methods: Surgeries performed by the Department of Pediatric Surgery at ... University during 1990, 1995, 2000, 2005, 2010, 2015, and 2020 were analyzed. Data were collected for these specific years within the 30-year period. Cases were categorized as routine/special, elective/emergency, open/endoscopic, and by the primary surgeon’s title and residency year. To prevent the inclusion of the same residents in the second dataset, given that the pediatric surgery residency period is 5 years, and to evaluate the changes that occur after a residency period, data were collected at five-year intervals for a one-year period.

Results: A total of 6,484 surgeries were performed in the 7 years: 1990 (613), 1995 (624), 2000 (779), 2005 (844), 2010 (1,492), 2015 (1,197), and 2020 (935). Of these, 53.2% were performed by residents, and 46.8% by faculty members. The majority were genitourinary (62.6%) and gastrointestinal (22.6%) cases. Elective surgeries accounted for 77.2%, while emergency cases made up 22.8%. Routine cases constituted 78.2%, while special cases made up 21.8%. The most common surgeries were inguinal hernia repair (17.3%), circumcision (16%), appendectomy (11%), orchiopexy (6.8%), and hydrocelectomy (4.9%). Of the cases, 89.2% were performed openly, while 10.8% were endoscopic. Case numbers increased significantly in 2010 and 2015, maintaining this peak in 2020. Residents’ case distribution by year was 10.4% (0-1 year), 20.8% (1-2 years), 14% (2-3 years), 22.7% (3-4 years), and 32.1% (4-5 years). Faculty members performed more elective, special, and endoscopic cases compared to residents (p<0.01). As residents advanced, the frequency of performing special cases, endoscopic surgeries, and elective procedures increased (p<0.01).

Conclusion: Despite the diversity of special cases in pediatric surgery, the limited number of each per center presents a significant challenge in resident training.

G Arkan*, FN Aracıer Uçaner*, LN Türker*, YS Kıyak**, C Kaya*, KS Yılmaz***, Iİ Budakoğlu**, R Karabulut*, Z Türkyılmaz*, K Sönmez*

*Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi AD
**Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi ve Bilişimi Ana Bilim Dalı
***Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı AD

Amaç

Ameliyat deneyimi, cerrahi uzmanlık eğitiminin önemli bir parçasıdır. Çocuk cerrahisi asistanlığında vaka hacmi ve yıllara göre değişimi ile ilgili dünya genelinde kısıtlı sayıda yayın mevcuttur. Bu çalışmayla, kliniğimizdeki vaka hacmi, özellikleri ve 30 yıl içindeki değişimlerinin analizi amaçlanmıştır.

Yöntem

Kliniğimizde 1990-2020 yılları arası 30 yıllık periyotta 0 ve 5 ile biten 7 yılın verileri; vakanın sistemi, rutin/özellikli, elektif/acil olması, açık/endoskopik yapılması, birinci cerrahın unvanı, asistan hekimse kıdemi analiz edildi. Çocuk cerrahisi asistanlık süresinin 5 yıl olması nedeniyle, aynı asistanların ikinci veriye dahil olmasınn önlenmesi ve bir asistanlık sürecinin ardından meydana gelen değişimlerin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.

Bulgular

Anabilim dalımızca 1990 (613)-1995 (624)-2000 (779)-2005 (844)-2010 (1492)-2015 (1197)-2020 (935) yıllarında, 7 yılda toplam 6484 ameliyat yapılmıştır. Vakaların %53,2’sini (3448) asistanlar, %46,8’ini (3036) öğretim üyeleri uygulamıştır.

Vakaların büyük çoğunluğunu genitoüriner (%62,6-4057) ve gastrointestinal (%22,6-1467) sistem vakaları oluşturmaktadır.

Vakaların %77,2’si (5008) elektif, %22,8’i (1476) acil niteliktedir.

Vakaların %78,2’si (5073) inguinal herni, inmemiş testis, hidrosel, sünnet, apendektomi gibi rutin, %21,8’i (1411) anorektal malformasyon, özofagus atrezisi, onkolojik cerrahi gibi özellikli vakalar oluşturmaktadır.

En sık yapılan vakalar %17,3 (1119) inguinal herni onarımı, %16 (1038) sünnet, %11 (713) appendektomi, %6,8 (439) orşiopeksi, %4,9 (320) hidroselektomidir.

Açık ya da endoskopik yapılabilen vakaların yüzde%89,2’si (2523) açık, %10,8’i (304) endoskopik olarak uygulanmıştır. 2010 yılında ve 2015 yıllarında önceki yıllara göre giderek belirgin artış göstermiş olup 2020 yılında pik değeri korumuştur.

Asistanlar tarafından yapılan vakaların; %10,4’ü (359) 0-1.yıl, %20,8’i (719) 1-2.yıl, %14’ü (482) 2-3yıl, %22,7’si (784) 3-4. yıl, %32,1’i (1108) 4-5.yıl asistanları tarafından uygulanmıştır.

Öğretim üyeleri, araştırma görevlilerine kıyasla; elektif vakaları acil vakalara göre daha sık yapmaktadır, özellikli vakaları rutin vakalara göre daha sık yapmaktadır ve vakaları daha sık endoskopik yöntemlerle yapmaktadır. (p<,001)

Asistanlıkta kıdem arttıkça özellikli vaka yapma sıklığı vakaları endoskopik yapma sıklığı, elektif vakaları (acile kıyasla) opere etme sıklığı artmaktadır. (p<,001)

Sonuç:

Çocuk cerrahisi alanının doğası gereği, özellikli vaka çeşitliliği oldukça fazla olmasına rağmen ayrı ayrı özellikli vakaların merkez başına düşen sayısının azlığı asistan eğitiminde önemli bir kısıt olarak karşımıza çıkmaktadır.