EN
TÜRKÇE
Poster - 64
Multiple Organ Failure Following Isolated Spleen Laceration: A Rare Case and Management Strategies
Y Benibol, AH Erol
Private Konak Hospital
Introduction: The management of organ damage and metabolic complications following high-energy multiple trauma is complex. Factors such as sympathetic nervous system activation, blood and fluid loss, increased intracranial pressure, and systemic inflammation can cause severe metabolic effects on the liver and kidneys and may lead to cardiac destruction. Despite controlling bleeding and providing inotropic support along with fluid and electrolyte replacement, the metabolic state can enter a vicious cycle, potentially leading to sudden death due to cardiac dysfunction and arrhythmias. This study analyzes the metabolic complications encountered in isolated spleen laceration following high-energy trauma and the resulting Multiple Organ Dysfunction Syndrome (MODS).
Case Presentation: A 16-year-old male patient presented to the emergency department following a high-energy traffic accident. Glasgow Coma Scale (GCS) was 15, hemodynamic status was stable, with hematocrit (Hct) at 45.8%, platelet count (PLT) at 302,000/µL, and electrolyte balance was normal. ALT was 27 U/L and AST was 44 U/L. Creatinine (Cr) was 0.9 mg/dL and BUN was 18 mg/dL. Whole-body CT revealed isolated spleen laceration classified as WSES grade 3 and AAST grade 4. Due to persistent hemodynamic instability despite conservative management, splenectomy was performed. Massive transfusion was not required. Postoperatively, the patient exhibited anuric progression, with creatinine rising to 2.99, AST > 913 U/L, and ALT > 942 U/L. The patient was diagnosed with MODS and was started on dialysis on the second postoperative day due to lack of response to medical treatment; however, he ultimately succumbed to cardiac arrhythmias.
Conclusion: Ischemic/reperfusion injury and high sympathetic activity play significant roles in hepatic and renal failure. The literature reports only one previous case of MODS following isolated spleen trauma, highlighting the rarity of this condition and the challenges in clinical management. Ischemic/reperfusion damage to the liver parenchyma and acceleration/deceleration effects contributing to cellular injury have been suggested. Early hemodialysis is recommended for renal failure unresponsive to fluid resuscitation. Additionally, plasmapheresis to remove catecholamines may offer better management and reduce mortality in hepatic failure and cardiac cell preservation.
İzole dalak laserasyonu sonrası çoklu organ yetmezliği: Nadir bir olgu ve yönetim stratejileri
Y Benibol, AH Erol
Özel Konak Hastanesi
Giriş: Yüksek enerjili çoklu travmalar sonrası organ hasarı ve metabolik komplikasyonların yönetimi karmaşıktır. Sempatik sinir sistemi aktivasyonu, kan ve sıvı kaybı, artmış intrakranyal basınç ve sistemik inflamasyon gibi faktörler, karaciğer ve böbrekler üzerinde ciddi metabolik etkiler oluşturabilir ve kardiyak destrüksiyona yol açabilir. Kanamanın kontrolü ve inotropik destekle birlikte sıvı ve elektrolit replasmanına rağmen, metabolik durum kısır döngüye girebilir ve kardiyak disfonksiyon ile aritmilere bağlı ani ölüme yol açabilir. Bu çalışmada, yüksek enerjili travma sonrası izole dalak laserasyonunda karşılaşılan metabolik komplikasyonlar ve sonuçta gelişen çoklu organ yetmezliği sendromu (MOYS) analiz edilmiştir.
Olgu Sunumu: 16 yaşındaki erkek hasta, yüksek enerjili trafik kazası sonrası acil servise başvurdu. Glasgow Koma Skalası (GCS) 15, hemodinamik durumu stabil, hematokrit (Hct) 45,8%, trombosit sayısı (PLT) 302.000/µL, elektrolit dengesi normaldi. ALT 27 U/L, AST 44 U/L olarak bulundu. Kreatinin (Cr) 0,9 mg/dL, BUN 18 mg/dL ölçüldü. Tüm vücut BT’de izole splenik laserasyon WSES grade 3, AAST grade 4 olarak tespit edildi. Konservatif tedavi sonrası hemodinamik bozulma devam etmesi üzerine splenektomi gerçekleştirildi. Masif transfüzyon gerekmedi. Postoperatif dönemde anürik seyreden hastanın kreatinin (Cr) 2,99, AST > 913 U/L ve ALT > 942 U/L olarak yükseldi. MOYS olarak kabul edilen hasta, medikal tedaviye yanıt vermediği için postoperatif 2. gün diyalize alındı; ancak kardiyak aritmiler nedeniyle hayatını kaybetti.
Sonuç: İskemik/reperfüzyon hasarı ve yüksek sempatik aktivite, hepatik ve renal yetmezliklerde önemli rol oynar. Literatürde, izole splenik travma sonrası MOYS’ın daha önce bir kez bildirilmiştir. Karaciğer parankiminde iskemik/reperfüzyon hasarı ve aselerasyon/deselerasyon etkisinin hücre hasarına katkıda bulunabileceği öne sürülmüştür. Literatürde, sıvı resüsitasyonuna yanıt vermeyen renal yetmezlikte erken hemodiyaliz önerilmektedir. Hepatik yetmezlik ve kardiyak hücrelerin korunması için plazmaferez ile katelekolaminlerin uzaklaştırılması daha iyi bir yönetim sağlayabileceği ve mortaliteyi azaltabileceği söylenmektedir.