EN
TÜRKÇE
Poster - 73
Pneumovesicoscopic Glenn-Anderson Ureteroneocystostomy; a viable minimally invasive option in selected patients
PN Cinel, B Dağdemir Ezber, S Hancıoğlu, BD Demirel, B Yağız
Ondokuz Mayıs University department of Pediatric Surgery
Objective: Distal tunnel ureteral reimplantation is among the popular techniques used for the correction of ureterovesical junction conditions, even though not the most popular one. The most important reason for this is that it’s not suitable for all patients due to anatomical characteristics. Here we aim to report our experience on the pneumovesicoscopic distal tunnel ureteral reimplantation in children.
Material and method:A total of 12 patients are enrolled with 7 girls and 5 boys. Patients were divided into two groups according to bilaterality and unilaterality. Patients were retrospectively evaluated in terms of age, duration of surgery, indications and surgical technique.
Results: Mean surgery duration was 150.83±10.36, 131±16.619 and, 165±11.222 minutes in the whole group, in unilateral and bilateral cases, respectively. The patients' mean age and follow-up of the patients were 63.91 +/- 12.51 and 22.16 +/- 3.58 months, respectively. The surgical indication was vesicoureteral reflux (VUR) in 7 patients, obstructing megaureter in 3, VUR with paraureteral diverticulum in 1, and isolated paraureteral diverticulum in 1. The ureteral orifices were mislocated cranially in all the patients with VUR. The Politano-Leadbetter principle was integrated as a combination in 4 patients due to the anatomical characteristics of the patients. Co-morbid conditions were overactive bladder (n=3), paraureteral diverticulum (n=2), and duplicated collecting system (n=2). Postoperative follow-up was uneventful except for 1 patient who experienced recurrent simple urinary tract infection. No reflux was demonstrated on the control cystogram and infections were resolved by medical management of overactive bladder.
Conclusion: Glenn-Anderson technique involves distal advancement of the ureter in the bladder and is a relatively easier technique with lower complication rates. However, the length of the created submucosal tunnel is limited compared to other techniques which makes the patient selection critical. Cranially ectopic ureters with significant distance to the bladder neck, conditions that do not mandate long submucosal tunnels, and combination with the Politano-Leadbetter principle in some cases are good options for this technique. The pneumovesicoscopic Glenn-Anderson technique appears to provide better exposure, surgical vision, and cosmetic results with lower tissue trauma, morbidity, and complication rates.
Pnömovezikoskopik Glenn-Anderson Üreteroneosistostomi; Uygun Hastalarda Faydalı Bir Minimal İnvaziv Seçenek
PN Cinel, B Dağdemir Ezber, S Hancıoğlu, BD Demirel, B Yağız
Ondokuz Mayıs Üniversitesi Çocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı
Amaç: Distal tünel üreter reimplantasyonu, üreterovezikal kavşak patolojilerinin düzeltilmesi için kullanılan popüler teknikler arasında yer almaktadır; ancak en popüler olanı değildir. Bunun en önemli nedeni, anatomik özellikler nedeniyle tüm hastalar için uygun olmamasıdır. Burada, çocuklarda pnömovesikoskopik distal tünel üreter reimplantasyonu konusundaki deneyimlerimizi bildirmeyi amaçlıyoruz.
Materyal ve metod: Toplamda 7 kız ve 5 erkek olmak üzere 12 hasta dahil edilmiştir. Hastalar bilateral ve tek taraflı olmalarına göre iki gruba ayrıldı. Hastalar yaş, cerrahi süre, endikasyonları ve uygulanan cerrahi teknik açısından geriye dönük değerlendirildi.
Bulgular: Ortalama cerrahi süre tüm grupta 150,83±10,36, tek taraflı olgularda 131±16,619 ve iki taraflı olgularda 165±11,222 dakikadır. Hastaların yaş ortalaması ve takip süresi sırasıyla 63,91 +/- 12,51 ve 22,16 +/- 3,58 aydır. Cerrahi indikasyonlar 7 hastada vesikoureteral reflü (VUR), 3 hastada tıkayıcı megaüreter, 1 hastada VUR ile birlikte paraüreteral divertikül ve 1 hastada izole paraüreteral divertiküldü. VUR bulunan tüm hastalarda üreter orifisleri kranial yerleşimliydi. Hastaların anatomik özellikleri nedeniyle 4 hastada Politano-Leadbetter ilkesi bir kombinasyon olarak entegre edilmiştir. Eşlik eden durumlar; aşırı aktif mesane (n=3), paraüreteral divertikül (n=2) ve çift toplayıcı sistem (n=2) idi. Postoperatif takipler sorunsuz geçmiş olup, sadece 1 hastada tekrarlayan basit idrar yolu enfeksiyonu görülmüştür. Kontrol sistogramında herhangi bir reflü gösterilmemiş ve enfeksiyonlar aşırı aktif mesanenin medikal yönetimi ile çözülmüştür.
Sonuç: Glenn-Anderson tekniği, mesanede üreterin distal olarak ilerletilmesi ile gerçekleştirilen ve daha düşük komplikasyon oranları olan daha kolay bir tekniktir. Ancak, oluşturulan submukozal tünelin uzunluğu diğer tekniklerle karşılaştırıldığında sınırlıdır; bu da hasta seçimini kritik hale getirir. Mesane boynuna uzak ektopik üreterler, uzun submukozal tünel gerektirmeyen durumlar ve bazı durumlarda Politano-Leadbetter ilkesi ile kombinasyon, bu teknik için iyi seçeneklerdir. Pnömovesikoskopik Glenn-Anderson tekniği, daha iyi görünürlük, cerrahi görüş ve kozmetik sonuçlar sağlarken daha düşük doku travması, morbidite ve komplikasyon oranları sunmaktadır.