TÇCD 2024 41st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association Congress

AE Hakalmaz*, ZM Gökbuget*, P Kendigelen**, R Özcan*, G Topuzlu Tekant*, S Celayir*

*Istanbul University-Cerrahpasa, Cerrahpasa Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery
**Istanbul University-Cerrahpasa, Cerrahpasa Faculty of Medicine, Department of Anesthesiology

Aim:

To evaluate perinatal, perioperative, early postoperative findings in cases of esophageal atresia.

Method:

Data from primary cases treated at our clinic between 2000-2024 were retrospectively reviewed. Findings were compared with those from our previous study covering 1978-2000.

Results:

Of 135 cases, data were available for 97, which were included in the study. Male-to-female ratio was 1:0.65. Average birth weight was 2399grams (905-3950grams), average gestational age was 35.8weeks (29-40weeks). Prenatal diagnosis was present in 17. Subgroup analysis revealed: 83cases with distal tracheoesophageal fistula(TEF) with atresia, 11cases with atresia without fistula, 1case with proximal TEF with atresia, 2cases with both proximal and distal TEF with atresia. Primary repair was performed in 82cases (thoracotomy n: 78, thoracoscopy n: 4), esophageal replacement was needed in 12cases, definitive surgery couldn't be performed in 3 due to severe cardiac pathologies. At least one associated anomaly was present in 62cases (64%). In 14cases of long-gap atresia, the Foker procedure was applied in 5, with esophago-esophageal anastomosis performed in 2 of these cases. Gastric pull-up was performed in 1case, esophagostomy was performed in 11cases. In the current approach, thoracoscopic exploration was performed in 7 of the last 9cases, thoracoscopic anastomosis was carried out in 4 of these cases. Early postoperative anastomotic leakage was observed in 18cases, missed proximal fistula in 1case, bilateral vocal cord paralysis in 1case. Postoperative follow-up identified gastroesophageal reflux disease(GERD) in 41cases, with fundoplication performed in 19. Anastomotic stricture requiring dilation was observed in 16cases. Average hospital stay was 43.4days (10-211days). Total of 16cases were lost; 9 due to cardiac issues, 4 due to pulmonary problems, and 3 due to other reasons (16%). Average follow-up period was 63.2months (4-209months). Before 2000, our clinic treated 231cases with an average admission weight of 2635grams (1090-4900grams); 21cases had anastomotic leakage, 32cases had GERD, and 132 cases were lost.

Conclusion:

Although there has been a reduction in mortality rates in recent years, the current evaluation shows that 16% of cases were lost, and the incidence of treatment-requiring morbid conditions has increased. Despite advancements in surgical techniques, the need for esophageal replacement in long-gap esophageal atresias remains a significant clinical challenge.

AE Hakalmaz*, ZM Gökbuget*, P Kendigelen**, R Özcan*, G Topuzlu Tekant*, S Celayir*

*İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
**İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji Anabilim Dalı

Amaç:

Özofagus atrezili olgularda perinatal, perioperatif ve postoperatif erken dönem bulgularını değerlendirmek.

Yöntem:

2000-2024yılları arasında kliniğimizde tedavisi yürütülen primer olguların verileri geriye dönük irdelendi. Bulgular, 1978-2000 arası verilerimizi içeren çalışmamızın bulgularıyla karşılaştırıldı.

Bulgular:

135 olgudan verilerine ulaşılabilen 97’si çalışmaya dahil edildi. Erkek/Kız oranı 1/0.65’ti. Ortalama doğum tartısı 2399gr(905-3950), doğum haftası 35,8haftaydı (29-40). Prenatal tanı, 17olguda mevcuttu. Alt gruplarda; 83 olguda distal trakeo-özofageal fistüllü(TÖF) atrezi, 11olguda fistülsüz atrezi, 1 olguda proksimal TÖF ile atrezi, 2olguda proksimal ve distal TÖF ile atrezi saptanmıştı. Primer onarım 82 olguda gerçekleştirildi (torakotomi n:78, torakoskopi n:4), 12olguda özofagus replasmanına ihtiyaç duyuldu, 3 olguda ağır kardiyak patolojiler sebebiyle definitif ameliyat gerçekleştirilemedi. Olguların 62’sinde en az bir eşlik eden anomali mevcuttu (%64). Uzun aralık atrezi saptanan 14 olgunun 5’inde Foker prosedürü uygulandı, bunların 2’sinde özofago-özofageal anastomoz gerçekleştirildi. Bir olguya gastrik pull-up uygulanırken, 11 olguya özofagostomi açıldı. Güncel yaklaşımda, son 9 olgudan 7’sinde torakoskopik eksplorasyon uygulandı, 4’ünde torakoskopik anastomoz gerçekleştirildi. Erken dönemde 18 olguda anastomoz kaçağı saptandı, 1 olguda atlanmış proksimal fistül, bir olguda bilateral vokal kord paralizisi görüldü. Postoperatif izlemde 41 olguda gastro-özofageal reflü hastalığı saptandı, 19’una fundoplikasyon uygulandı. Dilatasyon gerektiren anastomoz darlığı 16 olguda görüldü. Ortalama yatış süresi 43,4 gündü (10-211). Toplamda 16 olgu; kardiyak problemler (n:9), akciğer sorunları (n:4), diğer sebeplerle (n:3) kaybedildi (%16). Ortalama takip süresi 63,2 aydı (4-209).

2000 yılı öncesinde kliniğimizde ortalama başvuru tartısı 2635gr (1090-4900) olan 231 olgu tedavi edilmiş, 21 olguda anastomoz kaçağı görülmüş, 32 olguda GER saptanmış, toplamda 132 olgu kaybedilmişti.

Sonuç:

Son yıllarda mortalite oranlarında azalma kaydedilmiş olmakla birlikte güncel değerlendirmede olguların % 16’sının kaybedildiği ve tedavi gerektiren morbid durumların insidansının artmış olduğu görülmüştür. Cerrahi teknikteki ilerlemelere rağmen, uzun aralık özofagus atrezilerinde özofagus replasmanı gereksinimi, önemli bir klinik sorun oluşturmaya devam etmektedir.