INoEA 2025 7th International Conference on Esophageal Atresia & 11th International PAAFIS Symposium & Aerodigestive Society Meeting

SA Bostancı*, İ Akbaş**, VS Çayhan***, EE Erten**, AN Abay***, A Ertürk*, Cİ Öztorun*, S Demir***, MN Azılı*, E Şenel*

*Ankara Yildirim Beyazit University Medical Faculty, Department of Pediatric Surgery
**Ankara Bilkent City Hospital Department of Pediatric Surgery
***Ankara Bilkent City Hospital Department of Pediatric Surgery, Ankara

Objective:

This study aimed to evaluate the clinical data and survival outcomes of very low birth weight (VLBW) infants with esophageal atresia (EA). The differences in outcomes between patients who underwent staged repair and those who had primary repair were analyzed in relation to surgical planning.

Methods:

A retrospective analysis was conducted on 15 neonates with EA who were born at or below 1500 grams between 2020 and 2024. Data on gestational age, birth weight, EA type, associated major cardiac anomalies, surgical approach (staged or primary repair), hospital length of stay, and mortality causes were collected. The primary outcome measure was survival, which was compared based on surgical strategy.

Results:

Among the patients, 66.7% were female. The mean birth weight was 1182 grams (range: 585–1500 g). Regarding EA subtypes, 93.3% had type C EA, while 6.7% had isolated EA. Major cardiac anomalies were present in 33.3% (n=5) of cases. The 30-day mortality rate was 26.7% (n=4), while the overall mortality rate was 46.6% (n=7). The primary causes of early mortality were major cardiac anomalies (50%) and sepsis (50%).

Surgical management included staged repair (fistula ligation and gastrostomy, followed by delayed primary anastomosis) in 8 infants (53.3%) and primary repair in 7 infants (46.7%). Among the staged repair group, 2 patients (25%) died within the first 30 days, and 3 patients (37.5%) died thereafter, resulting in an overall mortality rate of 62.5%. In contrast, among the primary repair group, 2 patients (28.6%) died within the first 30 days, and 4 patients (57.1%) died later, yielding a mortality rate of 85.7%.

Conclusion:

The most significant factors influencing survival in VLBW infants with EA were prematurity and the presence of major cardiac anomalies. The staged repair approach was associated with a higher overall survival rate compared to primary repair. In our study group, mortality was notably higher among patients who underwent primary repair. Sepsis and major cardiac anomalies emerged as the leading causes of mortality in this high-risk patient population.

SA Bostancı*, İ Akbaş**, VS Çayhan***, EE Erten**, AN Abay***, A Ertürk*, Cİ Öztorun*, S Demir***, MN Azılı*, E Şenel*

*Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ankara, Türkiye.
**Ankara Bilkent Şehir Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniği
***Ankara Bilkent Şehir Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniği, Ankara

Amaç:

Bu çalışmada, çok düşük doğum ağırlıklı (VLBW) özofagus atrezili (OA) hastaların klinik verileri ve sağkalım sonuçları değerlendirildi. Cerrahi planlama açısından aşamalı ve primer onarım yapılan hastaların sonuçlar üzerindeki farklılıkları analiz edildi.

Yöntem:

2020-2024 yılları arasında 1500 gram ve altında doğan toplam 15 özofagus atrezili (OA) hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların doğum haftası, doğum kilosu, özofagus atrezisi tipi, eşlik eden majör kardiyak anomaliler, cerrahi yöntemi, aşamalı veya primer onarım durumu, hastanede yatış süresi ve mortalite nedenleri analiz edildi. Ana sonuç ölçütü olarak sağkalım, cerrahi planlamaya göre karşılaştırıldı.

Bulgular:

Hastaların %66.7’si kızdı. Ortalama Doğum Kilosu: 1182 gram (585-1500gr).Hastaların OA tipleri %93.3’ü tip C, %6.7’si izole özofagus atrezisi idi. Hastaların majör kardiyak anomali oranı %33.3’tü (n=5). Hastaların 30 günlük mortalite oranı %26.7 (n=4) iken genel mortalite oranı, genel mortalite oranı %46.6 (n=7) olarak bulunmuştur. 30 gün içinde mortalite nedeni majör kardiyak anomali (%50) ve sepsis (%50) idi. Olgulardan aşamalı cerrahi (fistülün kapatılması ve gastrostomi açılması, sonrasında geciktirilmiş primer onarım) 8 hastada (%53.3), primer onarım 7 olguda (%46.7) yapıldı. Aşamalı cerrahi yapılan 8 hastanın 2’si (%25) ilk 30 günde, 3’ü (%37.5) sonrasında kaybedildi, bu grupta mortalite %62.5 idi. Primer onarım yapılan 7 hastanın 2’si (%28.6) ilk 30 günde, 4’ü (%57.1) sonrasında kaybedildi. Primer onarım yapılan grupta mortalite %85.7 idi.

Sonuç:

Çok düşük doğum ağırlıklı özofagus atrezili hastalarda sağ kalımı etkileyen en önemli faktörler, prematürite ve eşlik eden majör kardiyak anomalilerdi. Aşamalı cerrahi planlamanın sağkalımı oranı daha yüksekti. Çalışma grubumuzda primer onarım yapılan olgularda mortalitenin daha yüksek olduğu dikkati çekmiştir. En sık mortalite nedenleri olarak sepsis ve majör kardiyak anomaliler öne çıkmaktadır.