EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 0
Swallow disorders and our experiences in patients who underwent pharyngocutaneous fistula repair
Y Atar*, TL Kumral*, S Atar**, Y Uyar*, O Üstün*, H Sarı*, B Tutar*, Z Saltürk*, G Berkiten*
*Okmeydani Training and Research Hospital Clinic of Otorhinolaryngology
**Okmeydani Training and Research Hospital Clinic of Physical Medicine and Rehabilitation
PURPOSE: The aim of this study is to discuss methods of pharyngocutaneous fistula repair and to share our experience about swallowing rehabilitation after reconstruction.
MATERIALS AND METHODS: We retrospectively evaluated eight patients who had pharyngocutaneous fistula secondary to larynx cancer surgery and needed surgical intervention between 2015-2018 in our clinic about surgical method, postoperative swallow rehabilitation, adjuvant therapy, complications and demographic features. The patients were divided as two groups. Group A (n=6), Patients who were reconstructed with pectoralis major myocutaneous flap and the others Group B (n=2). Not having fistula at least for six months and to be able to oral nutriments in all consistency were accepted as success criteria. Fisher exact test was used as statistical method.
RESULTS: Six of the patients were primarly reconstructed with pectoralis major myocutaneous flap and in this group, two of these six patients developed pharyngocutaneous fistula were repaired primarly later. On the other hand one of eight patients was also primarly repaired and while one of eight patients was repaired with local tube flap. The primarly repaired patient had persistant fistula and eventually died due to cardiologic problems. One of the patients had persistant oesophageal stenosis. The success rate of patients who were reconstructed with pectoralis major flap is 66.7%. (p=0.643) The reason of failure was development of persistant oesephageal stenosis in one patient and need of primary repair within six months for the other patient. The patient who was reconstructed with tube flap didn't develop fistula within one year of follow-up and oral feeding was successful.
CONCLUSION: Development of pharyngocutaneous fistula after larynx cancer surgery is several complication. Hospitalization is needed and it reduces patients' quality of life. Sometimes surgical intervention is needed and success rate is low. Swallowing rehabilitation after surgical intervention increases patients' comfort.
Faringokutanöz fistül onarımı yapılan hastalarda görülen yutma bozuklukları ve deneyimlerimiz
Y Atar*, TL Kumral*, S Atar**, Y Uyar*, O Üstün*, H Sarı*, B Tutar*, Z Saltürk*, G Berkiten*
*Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Kliniği
**Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniği
AMAÇ: Bu çalışmanın amacı faringokutanöz fistüllerin onarım yöntemleri ve gelişen yutma bozukluklarının rehabilitasyonu hakkında sonuç ve deneyimlerimizi paylaşmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniğimizde 2015-2018 yılları arasında larenks kanser cerrahisine sekonder gelişen ve onarım cerrahisi yapılan sekiz faringokutanöz fistül hastası uygulanan cerrahi yöntem, post operatif yutma rehabilitasyonu, adjuvan tedavi, komplikasyonlar ve demografik özellikler yönünden retrospektif olarak araştırıldı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup A (n=6) , pektoralis major myokutanöz flebi ile rekonstrükte edilenler ve diğerleri Grup B (n=2) idi. Hastalarda en az altı ay fistül görülmemesi ve tüm kıvamlarda oral gıda alımı başarı olarak değerlendirildi. Değerlendirmede istatistiki yöntem olarak Fisher exact test kullanıldı.
SONUÇLAR: Hastaların altısına primer olarak pektoralis major flep ile onarım uygulanırken bu grupta iki faringokutanöz fistül gelişen hastaya sonradan primer onarım yapıldı. Diğer grupta bir hastaya primer onarım , diğer bir hastaya ise lokal tüp flep ile onarım uygulandı. Primer onarım yapılan hastada persistan fistül varlığı görüldü ve kardiyolojik sorunlar nedeni ile kaybedildi. Bir hasta da kalıcı özefageal stenoz gelişti. Pektoralis major myokutanöz flep uygulanan hastalarda başarı oranı %66.7 idi. (p=0.643) Başarısızlık nedeni olarak bir hastada kalıcı özefageal stenoz gelişmesi, bir hastada da ilk altı ayda primer onarım gerekmesi olarak gösterildi. Tüp flep uygulanan hastada takip edilen bir yıl içinde fistül gelişmedi ve tam oral alım gözlendi.
TARTIŞMA: Larenks kanser cerrahisi sonrası faringokutanöz fistül gelişimi ağır bir komplikasyondur. Hastane kalış süresi uzar ve hasta yaşam kalitesini oldukça düşürür. Kimi olgularda cerrahi onarım gerekir ve başarı oranları düşüktür. Cerrahi onarım sonrası yutma rehabilitasyonu hastaların konforunu arttırmaktadır.