EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 2
The Effect of Imitanib on the Experimental Model of Encapsulating Sclerosing Peritonitis
H Tuğtepe*, A Kahveci**, H Kaya***, S Tuğlular**, Ç Özer**
*Marmara University School of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Division of Pediatric Urology, Istanbul
**Marmara University School of Medicine, Department of Internal Medicine, Department of Nephrology
***Marmara University School of Medicine, Department of Pathology
Introduction: Encapsulationg Sclerosing Peritonitis (ESP) is a rare yet morbid long term complication of chronic peritoneal dialysis, characterised by long term fibrosis. Imatinib is a thyrosine kinase inhibitor known for its antifibrotic effect in vivo and in vitro. In this study, we examined the effect of imatinibin on the ESP experimental model in rats.
Material/Method: Twenty-eight non-uremic Wistar albino rats were seperated into four groups. In the control group 2ml/day of serum physiologic was administered intraperitoneally for 3 weeks, in the second group (CG group) EPS was created by administering 2 ml/200 g chlorheksidin glukonate (%0.1) and ethanol (%15) /day intraperitoneally for 3 weeks; in the third group (resting group) a resting period after CG for 3 weeks; and in the last group (CG+IMA) 3 weeks after CG, 50mg/kg/day of imitanib mesilate was administrated through a nasogastric tube for 3 weeks. At the end of the respective periods, a peritoneal equilibrium test (PET) was performed. The ultrafiltrate amount (UF), PET parameters (dialisate/ plasma urea (D/Purea); [dialisate/plasma creatinine (D/Pcrea); dialisate 1st hour/dialisate 0th hour glucose (D/D0glu)] and peritoneal morphology was examined.
Results: CG resulted in functional and morphologic changes in the peritoneal membrane compared to the control group. When the CG+IMA group was compared to the control group, UF, D/Pcrea, D/D0glu and mesothelial cell activation was significantly increased. However, when compared to the resting group, mesothelial cell activity was the only difference observed, statistically.
Conclusion: Imatinib is a promising agent for the treatment of EPS after chronic PD.
Table 1. Comparison of study groups
|
|
Control (n=6) |
CG (n=6) |
Resting (n=7) |
CG+İMA (n=9) |
|
UF (ml) |
7.15±1.2 |
-0.17±1.6a |
2.5±5.0 |
5.7±3.3a,b |
|
D/Purea |
0.72±0.4 |
0.83±0.8a |
0.86±0.13 |
0.84±0.9 |
|
D/Pcre |
1.15±0.22 |
0.88±0.9a |
1.1±0.2b |
1.3±0.33a,b |
|
D/D0glu |
0.77±0.14 |
0.44±0.4a |
0.65±0.23 |
0.71±0.12a,b |
|
Peritoneal thickness (nm) |
15.7±2.3 |
62±5.5a |
68±13.0a |
67.7±16.8 |
|
Fibroblastscore(0-3) |
0 |
1.5±0.5a |
1.2±0.4a |
1.3±0.5 |
|
Mesothelial cell activity (%) |
0 |
100a |
71.4a |
22.2 b,c |
|
No. of capillaries |
4.8±2.2 |
16.5±5.3a |
14.6±6a |
18±6.3 |
|
Fibrosis score (0-3) |
0 |
2.2±0.4a |
2.2±0.4a |
2.3±0.5 |
a,p<0.05 group vs. control; b, p<0.05 group vs. CG; c, p<0.05 group vs. resting.
Deneysel Enkapsüle Sklerozan Peritonit Modelinde İmatinib'in Etkisi
H Tuğtepe*, A Kahveci**, H Kaya***, S Tuğlular**, Ç Özer**
*Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi AD, Çocuk Ürolojisi BD, İstanbul
**Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları AD, Nefroloji BD
***Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji AD
Giriş: Enkapsüle Sklerozan Peritonit (ESP), kronik periton diyalizinin (PD) uzun dönemde fibrozis ile karekterize, nadir ancak ölümcül bir komplikasyonudur. Bir tirozin kinaz inhibitörü olan imatinibin hem in vivo hem de in vitro antifibrotik etkileri olduğu bilinmektedir. Çalışmamızda imatinibin ESP sıçan modelinde periton membranı üzerine etkilerini incelemeyi amaçladık.
Materyal-Metod: Yirmisekiz üremik olmayan Wistar albino sıçanlar dört gruba ayrıldı. Kontrol grubuna 3 hafta 2 ml/gün serum fizyolojik intraperitoneal; ikinci gruba (CG grubu) EPS oluşturmak için 3 hafta 2 ml/200 g klorheksidin glukonat (%0.1) ve etanol (%15) /gün intraperitoneal; üçüncü gruba (dinlenme grubu) 3 hafta CG sonrasında 3 hafta bekleme; son gruba (CG + İMA) 3 hafta CG sonrasında 3 hafta 50 mg/kg/gün imatinib mesilat (nasogastrik yolla) uygulandı. Çalışmanın sonunda periton eşitlenme testi (PET) yapıldı. Ultrafiltrasyon miktarı (UF), PET parametreleri [diyalizat/ plasma üre (D/Püre); diyalizat/plasma kreatinin (D/Pkr); Diyalizat 1.saat/Diyalizat 0.saat glukoz (D/D0glu)] ve periton morfolojisi incelendi.
Sonuçlar: CG peritoneal membranda kontrol grubuna göre anlamlı olacak şekilde hem fonksiyonel hem de morfolojik değişiklikler gözlendi. CG+İMA grubu CG grubu ile kıyaslandığında UF, D/Pkr, D/D0glu ve mezotel hücre aktivasyonunda anlamlı düzelme saptandı. Ancak dinlenme grubu ile kıyaslandığında sadece aktive mezotel hücre durumunda istatistiksel fark bulundu.
Tartışma: Uzun süre PD tedavisinin bir sonucu olabilecek EPS’nin tedavisinde imatinib umut verici bir ajan olarak dikkati çekmektedir.
Tablo 1. Çalışma gruplarının karşılaştırılması
|
|
Kontrol (n=6) |
CG (n=6) |
Dinlenme (n=7) |
CG+İMA (n=9) |
|
UF (ml) |
7.15±1.2 |
-0.17±1.6a |
2.5±5.0 |
5.7±3.3a,b |
|
D/Püre |
0.72±0.4 |
0.83±0.8a |
0.86±0.13 |
0.84±0.9 |
|
D/Pkr |
1.15±0.22 |
0.88±0.9a |
1.1±0.2b |
1.3±0.33a,b |
|
D/D0glu |
0.77±0.14 |
0.44±0.4a |
0.65±0.23 |
0.71±0.12a,b |
|
Periton kalınlığı (nm) |
15.7±2.3 |
62±5.5a |
68±13.0a |
67.7±16.8 |
|
Fibroblast skoru(0-3) |
0 |
1.5±0.5a |
1.2±0.4a |
1.3±0.5 |
|
Yüksek mezotel hücresi aktivitesi (%) |
0 |
100a |
71.4a |
22.2 b,c |
|
Kapiller sayısı |
4.8±2.2 |
16.5±5.3a |
14.6±6a |
18±6.3 |
|
Fibrosis skoru(0-3) |
0 |
2.2±0.4a |
2.2±0.4a |
2.3±0.5 |
a,p<0.05 grup vs. kontrol; b, p<0.05 grup vs. CG; c, p<0.05 grup vs.dinlenme.