PEDURO 2015 6. National Pediatric Urology Congress

View Abstract

Poster With Presentation - 12

Developmental Differences Between Mentally and Physically Disabled Children and Its Urological Importance

Aim

In pediatric urology practice, many interventions are done to mentally or physically disabled children in conditions like neuropathic bladder dysfunction. In the self care of these children their developmental status has a major importance. The aim of this study was to determine the developmental status of disabled patients with Denver Developmental Screening Test (DDST). 

Patients and Methods

Patient information who were admitted with mental or physical disabilities were evaluated. Patient s were grouped as hydrocephalus (H), hydrocephalus+shunt (HS), spina bifida+hydrocephalus+shunt (SHS), spina bifida(S), microcephaly (M) and Down syndrome (DS). Denver 2 Developmental Screening Test adapted for Turkey was applied to the patients. The neurological examinations and demographic data were noted. With the developmental test, social development, fine motor, language development and rough motor development were investigated.

Results

DDST was applied to a total of 325 patients. All patients were between 0-6 years old. There were 40 patients in H group, 42 in HS group, 32 in SHS, 34 in S, 152 in M and 25 patients in DS group. With the 4 main parameters in DDST,  Down syndrome was the most underdevelopped patient group. Personal social development was impaired most in HS group (48%) followed by SHS group  (47%). Fine motor development was impaired in DS group followed by SHS group (75%). Language development was most impaired at DS group and HS patients (43%), respectively. Rough motor development was affected mostly in DS patients again followed by HS patients (69%)

Conclusion

Down syndrome is the most impaired patient group from developmental point of view. Spina bifida patients with hydrocephalus and shunts may have fine motor disabilities. This issue should be kept in mind while giving education for clean intermittent catheterization and personal hygiene. For long term life adaptation, rehabilitation for developmental disabilities seems mandatory.

 

Zihinsel ve Bedensel Engelli Çocuklardaki Gelişim Farklılıkları ve Ürolojik Önemi

maç

Çocuk ürolojisi pratiğinde bedensel ya da zihinsel engelli çocuklara yönelik özellikle nöropatik mesane  disfonksiyonu gibi durumlarda pekçok müdahale yapılmaktadır. Bu hastaların özbakımında gelişimsel durumları büyük önem taşır. Bu çalışmada farklı engelli hasta gruplarında Denver  Gelişimsel Tarama Testi (DGTT) ile gelişim düzeylerinin saptanması amaçlanmıştır.

 

Hastalar ve Metod

Kliniğimize farklı zihinsel ya da bedensel engel ile danışılan hasta bilgileri değerlendirildi. Hasta grupları hidrosefali (H), hidrosefali+şant (HŞ), spina bifida+hidrosefali+şant (SHŞ), spina bifida (S), mikrosefali (M) ve Down sendromu (DS) olarak oluşturuldu. Olgulara Türkiye için uyarlanan Denver 2 Gelişim Tarama Testi uygulandı. Hastaların nörolojik muayeneleri, demografik bilgileri not edildi. Gelişim testi ile kişisel sosyal gelişimi, ince motor, dil gelişimi ve kaba motor gelişimi değerlendirildi.

 

Sonuçlar

DGTT testi toplam 325 hastaya uygulandı. Hastaların tümü 0-6 yaş aralığında idi. H grubunda 40 hasta, HŞ grubunda 42, SHŞ grubunda 32, S grubunda 34, M grubunda 152, DS grubunda 25 hasta değerlendirmeye alındı. DGTT ile değerlendirilen 4 temel parametreye göre gerilemenin en çok görüldüğü grup Down sendromu idi. Kişisel sosyal gelişim açısından en ağır gerileme HŞ grubunda (%48) olup bunu SHŞ  grubu (%47) takip etti. İnce motor gelişiminde en fazla gerileme  DS grubunda, ardından SHŞ grubunda (%75) izlendi. Dil gelişiminde en fazla gerileme Down sendromunda sonra HŞ hastalarında (%43) idi. Kaba motor gelişimindeki gerilemede yine DS hastaları ön planda iken bu grubu HŞ hasta grubu (%69) takip etti.

 

Tartışma

Down sendromu  gelişim açısından en sorunlu hasta grubunu oluşturmaktadır. Hidrosefali ve şantı bulunan spina bifidalı hastalar ince motor gelişim açısından sorunlu olabilirler. Temiz aralıklı kateterizasyon ve kişisel özbakım  konularında eğitim verilmesi gereğinde bu özelliğin dikkate alınması gerekir. Uzun dönemde hastaların yaşamsal adaptasyonu için gelişim sorunlarına yönelik rehabilitasyon süreçlerine ihtiyaç duyulmaktadır.

 

Close