EN
TÜRKÇE
Oral Presentation Long - 8
Investigation of serum and urine levels of ghrelin, leptin and 8 - isoprostanin in renal parenchymal scar in children with vesicoureteral reflux
S Sağ*, D Başar*, M İmamoğlu**, H Sarıhan**, A Alver***, E Bahat Özdoğan****
*University Of Health Sciences,Kanuni Education and Research Hospital,Department Of Pediatric Surgery,Trabzon
**Karadeniz Technical University, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Trabzon
***Karadeniz Technical University, Faculty of Medicine, Department of medical biochemistry, Trabzon
****Karadeniz Technical University, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Nefrology, Trabzon
Introduction: Vesicoureteral reflux (VUR) is one of the most common causes of end-stage renal failure due to damage to the kidneys. Therefore, early and noninvasive detection of damage is of great importance. In this study, we aimed to investigate serum and urine ghrelin, leptin, and 8-isoprostan levels in children with VUR to determine the predictive value of renal damage.
Materials and Methods: This prospective study included; (group I, n = 30), scarless kidney VUR patients (group II, n = 15) and scarred kidney VUR patients (group III, n = 40). Group III; DMSA has been studied in two subgroups: VUR with renal damage between 10-30% (Group IIIA, n = 15) and renal damage between 30-50% (Group III B, n = 25). Grade I and II were mild, grade III moderate, grade IV and VUR were classified as severe reflux according to the degree of VUR of the patients. Ghrelin, leptin and 8-isoprostan levels were studied in serum and urine from all groups.
Findings: When serum acyl ghrelin and serum 8-isoprostan levels were compared; There was a significant increase in Group III. When the VUR ratios are compared; a significant increase in serum acyl ghrelin levels was detected in the severe VUR group. Urinary ghrelin, serum and urine leptin, urine 8-isoprostan levels were not significantly different between the groups.
Conclusion: Serum acyl ghrelin levels were significantly higher in patients with impaired renal function and VUR grades, and serum 8-isoprostanes were found to be significantly higher in scarred kidney VUR patients than in scarless patients. This situation indicates that they can be used as a marker for evaluating kidney damage.
Vezikoüreteral reflülü çocuklarda serum ve idrar ghrelin, leptin ve 8 – isoprostan düzeylerinin renal parankimal skar tanısındaki yerinin araştırılması
S Sağ*, D Başar*, M İmamoğlu**, H Sarıhan**, A Alver***, E Bahat Özdoğan****
*Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Kanuni Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Cerrahi Bölümü,Trabzon
**Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Trabzon
***Karadeniz Teknik Üniveristesi, Tıp fakültesi Tıbbi Biyokimya AD, Trabzon
****Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji AD,Trabzon
Giriş: Vezikoüreteral reflü (VUR) böbreklerde oluşturduğu hasara bağlı olarak son dönem böbrek yetmezliğinin en sık sebeplerinden biridir. Bu nedenle hasarın erken ve invaziv olmayan yollarla tespiti büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, VUR’lu çocuklarda serum ve idrar ghrelin, leptin ve 8-isoprostan düzeylerinin renal hasarı belirlemedeki öneminin araştırılmasını amaçladık.
Materyal ve Metod: Bu prospektif çalışmaya alınan olgular; kontrol grubu (Grup I, n=30), skarsız böbrekli VUR hastaları (Grup II, n=15) ve skarlı böbrekli VUR hastaları (Grup III, n=40) şeklinde gruplandırılmıştır. Grup III; DMSA’da böbrek hasarı %10-30 arasında olan (Grup III A, n=15) ve böbrek hasarı %30- 50 arasında olan VUR hastaları (Grup III B, n=25) olmak üzere iki alt grupta incelenmiştir. Hastaların VUR derecesine göre Evre I ve II hafif, Evre III orta, Evre IV ve V VUR ağır reflü olarak sınıflandırılmıştır. Tüm gruplardan serum ve idrarda açil ghrelin, leptin ve 8-isoprostan seviyeleri çalışıldı.
Bulgular: Serum açil ghrelin ve serum 8-isoprostan düzeyleri karşılaştırıldığında; Grup III’de anlamlı artış tespit edildi. VUR dereceleri kıyaslandığında; ağır VUR grubunda serum açil ghrelin düzeyinde anlamlı artış tespit edildi. İdrar ghrelin, serum ve idrar leptin, idrar 8-isoprostan düzeylerinde ise gruplar arasında anlamlı fark tespit edilmedi.
Sonuç: Serum açile ghrelin düzeylerinin, böbrek hasarına bağlı fonksiyon azlığı olan hastalarda ve VUR derecesi arttıkça anlamlı olarak yüksek olması ve serum 8-isoprostan düzeylerinin skarlı böbrekli VUR hastalarında, skarsız gruba oranla anlamlı olarak yüksek tespit edilmesi böbrek hasarının değerlendirmesinde bir belirteç olarak kullanılabileceklerini işaret etmektedir.