EN
TÜRKÇE
Oral Presentation Short - 25
TREATMENT APPROACH in URETEROCELE: OUR CLINICAL EXPERIENCE
B Aydoğdu, S Bayram, E Basuguy, H Zeytun, S Arslan, MH Okur, İ Uygun, A Önen
Dicle University Medical Faculty Department of Pediatric Surgery Section of Pediatric Urology, Diyarbakır
Introduction: As from prenatal period, ureterocele can lead to several clinical pathologies such as antenatal hydroureteronephrosis , ureteral lower end obstruction, vesicoureteral reflux, urinary tract infection and prolapsed mass from the urethra. The aim of this study is to investigate the treatment results of patients with ureterocele
Methods: Between January 2013 and December 2017, 39 patients diagnosed with ureterocele in our clinic were evaluated retrospectively. The patients were assessed according to age of diagnose, gender, location of pathology, complaints, treatment approach and clinical follow-up.
Results: 22 girls and 17 boys were assessed at mean age 11.8 months (1-24). Seven patients were diagnosed prenatally. In 28 patients ureterocel was located on the left side and in 7 patients it was located on the right side. In 3 patients it was bilaterally located Twenty-six had dual systems while 13 (33%) had only one system. Eleven patients had difficulty in urination, seven patients had urinary track infection, and three patients complained about abdominal pain. Thirty-three patients were diagnosed with intravesical ureterocele and diagnose of six patients was cecoureterocele. During the endoscopic incision, holmium laser was used in 24, resectoscope was used in 7 and bagbie was used in 3 patients. Two patients underwent ureterocele excision again due to recurrence. Twenty-one systems (17 patients) had VUR (Vesico ureteral reflux). Thirteen systems (10 patients) with VUR underwent ureteroneocystostomy, 3 systems underwent sting, 5 systems underwent partial nephrectomy, and 1 system underwent total nephrectomy. Three patients lost to follow-up. Two patients with asymptomatic nonfunctioning upper pole are being followed up. One patient died during follow-up due to trauma.
Conclusion: Although treatment of ureterocel is individual, the transurethral approach is still considered as main treatment option. After endoscopic incision, patients may need additional surgical interventions according to clinical findings and therefore they should be followed up regularly.
ÜRETEROSEL DE TEDAVİ YAKLAŞIMI: KLİNİK DENEYİMİMİZ
B Aydoğdu, S Bayram, E Basuguy, H Zeytun, S Arslan, MH Okur, İ Uygun, A Önen
Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerahisi AD Çocuk Ürolojisi BD, Diyarbakır
Giriş: Üreterosel, prenatal dönemden itibaren antenatal hidroüreteronefroz, üreter alt uç obstrüksiyonu, vezikoüreteral reflü, üriner sistem enfeksiyonu ve üretradan prolabe olmuş kitle gibi pek çok klinik patolojiye yol açabilir. Bu çalışmanın amacı, üreterosel tanısıyla kliniğimizde opere edilmiş olguların tedavi sonuçlarını irdelemektir.
Metod: Ocak 2013 ile Aralık 2017 tarihleri arasında kliniğimize başvuran 39 üreteroseli hasta geriye dönük olarak çalışma kapsamına alındı. Hastaların tanı yaşı, cinsiyeti, yerleşim yeri ( tipi), şikâyeti, uygulanan tedavi ve takipleri değerlendirildi.
Bulgular: Hastaların 22’si kız 17’ si erkek, ortalama yaşı 17,1 ay (1-84) idi. Yedi hasta prenatal tanılıydı. Yerleşim yeri 28’i sol taraf, 8’i sağ, 3’ü bilateral idi. Yirmi altısında çift sistem var iken 13(%33) ünde tek sistem vardı. Onbirinde işeme güçlüğü, 7’sinde idrar yolu enfeksiyonu ve 3’ünde ise karın ağrısı şikâyetleri mevcuttu. Otuzüç’ü intravezikal üreterosel, 6’sı cekoüreterosel idi. Endoskopik insizyon sırasında 24’ünde holmiyum lazer, 7’sinde rezekteskop, 3’ünde bagbi kullanılarak yapıldı. Nüks olan İki hastaya tekrar üreterosel eksizyonu yapıld. Yirmi bir sistem de (17 hasta) VUR mevcut idi. VUR tespit edilen 13 sisteme (10 hastaya) üreteroneosistostmi, 3 sisteme sting, 5 sisteme parsiyel nefrektomi, 1 sisteme de total nefrektomi uygulandı. Hastalarımızım 3’ü takipten çıktı, a fonksiyone üst polü olan semptomsuz 2 hasta takip edilmektedir. Bir hasta takipte iken travma nedeniyle ex oldu.
Sonuç: Üreteroselin tedavi yönetimi bireysel olmasına rağmen transüretral yaklaşım, halen asıl tedavi seçeneği olarak devam etmektedir. Endoskopik insizyon sonrası hastanın klinik bulgularına göre ilave cerrahi girişimler gerekebildiği için düzenli takibe alınmalıdır.