EN
TÜRKÇE
Poster - 14
Factors Affecting Biofeedback Treatment Success in Bladder Dysfunction in Children
ŞK Özel*, B Aksu*, C Candan**, P Turhan**, G Torun***, HM Mutuş***, Ç Ulukaya Durakbaşa*
*Istanbul Medeniyet University Göztepe Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery
** Istanbul Medeniyet University Goztepe Training and Research Hospital, Department of Pediatric Nephrology
***Istanbul Medeniyet University Goztepe Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery
Aim
Biofeedback treatment is valuable tool in the treatment of bladder dysfunction. Factors determining treatment success have not been delineated, yet. The aim of this study was to identify the factors affecting success of biofeedback treatment in children with bladder dysfunction.
Patients and Methods
Patients for whom biofeedback treatment was given in our hospital with the diagnosis of bladder dysfunction in the 15 months were evaluated retrospectively. Patients were groupped as those who had successful and unsuccessful outcomes. The properties of voiding dysfunction, presence of constipation and fecal incontinence, family and patient psychological status and first and last uroflovmetric parameters during treatment were investigated. Quantitative parameters were compared with student’s t test and qualitative parameters with chi square test.
Results
A total of 45 patients were included in the study. 28 patients were evaluated as successful (62,2%) and 17 patients (37,8%) as unsuccessful. Successfull patients had an average age of 10,6±2,5 years and unsuccessful patients 8,3±2,3 years, respectively. There was no difference between the properties of bladder dysfunction in the patients. The gender distribution was also insignificant. When all parameters were evaluated, constipation (p= 0,022), fecal incontinence (p=0,007), deep sleep pattern (p=0;048), oversensitivity of the families (p=0,02) and the patients (p=0,049) were found to be significant factors predicting the unsuccessful outcome after biofeedback treatment. Increased voiding time was more prominent after first biofeedback session (p=0,006). In unsuccessful group, increased residual urine was also more prominent after the treatment sessions (p=0,0001).
Conclusion
Constipation and fecal incontinence may be used as an important predictor for the success of biofeedback treatment in children. Sleep status, family and patient perception of the condition may be ather factors affecting the success. Voiding time and residual urine seem to be the most valuable uroflowmetric parameters for the evaluation of this patient group. Delineation of the factors predicting the outcome may help to add supportive treatment strategies to increase the success of the treatment.
Çocuklarda Mesane Disfonksiyonunda Biyofeedback Tedavi Başarısını Belirleyen Faktörler
ŞK Özel*, B Aksu*, C Candan**, P Turhan**, G Torun***, HM Mutuş***, Ç Ulukaya Durakbaşa*
*İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
**İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Nefroloji Kliniği
***İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği
Amaç
Mesane disfonksiyonu tedavisinde biyofeedback tedavisi önemli bir tedavi seçeneğidir. Tedavi başarısını etkileyen faktörler henüz net olarak tanımlanamamıştır. Bu çalışmanın amacı mesane disfonksiyonu tanısı ile biyofeedback tedavisi yapılan hastalarda başarıyı etkileyen faktörlerin tanımlanmasıdır.
Hastalar ve Metod
Hastanemize son 15 ay içinde mesane disfonksiyonu tanısı ile başvuran ve biyofeedback tedavisi alan hastalar retrospektif olarak değerlendirmeye alındı. Hastalar tedavi sonrası başarılı olanlar ve olmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Hastalarda işeme bozukluğunun özellikleri, kabızlık ve gaita inkontinansı varlığı, aile ve hastadaki psikolojik etmenler ile hastadaki ilk ve son üroflovmetri özellikleri detaylı parametrelerle irdelendi. Kantitatif değerler student t testi, kalitatif değerler ki kare testi ile değerlendirildi.
Bulgular
Çalışmaya toplam 45 hasta dahil edildi. 28 hastada tedavi başarılı (% 62,2), 17 hastada (%37,8) başarısız olarak tanımlandı. Başarılı olan hastalarda yaş, ortalama 10,6±2,5 yıl, başarısız olanlar da 8,3±2,3 yıl idi. Hastaların mesane disfonksiyonu özellikleri arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Cinsiyet dağılımında anlamlı bir farklılık yoktu. Tüm parametreler değerlendirildiğinde kabızlık (p=0,022) ve gaita inkontinansı (p=0,007) olan, uykuları derin olan (p=0,048), duruma aile ve hasta duyarlılığının fazla olduğu (p=0,02 ve p=0,049) durumlarda biyofeedback tedavisinin başarısız olma ihtimalinin daha yüksek olduğu tespit edildi. İlk biyofeedback seansında işeme süresinin uzunluğu başarısız grupta daha belirgin idi (p=0,006). Yine başarısız grupta tedavi sonrasında yüksek rezidü idrar varlığı daha anlamlı bulundu (p=0,0001).
Tartışma
Çocuklarda kabızlık ve gaita inkontinansı biyofeedback tedavisinin başarısını öngörmede önemli bir belirteç olabilir. Uyku durumu ve hasta ile ailesinin mesane disfonksiyonuna yaklaşımları tedaviyi etkileyebilecek diğer parametreler olarak görülmektedir. İşeme süresi ve rezidü idrar değerleri üroflovmetride bu hasta grubunu değerlendirmede en değerli parametreler olarak görülmektedir. Başarıyı etkileyen faktörlerin detaylı olarak tanımlanması, destek tedavilerinin sürece eklenmesiyle beraber tedavi başarısını arttırabilir.